به روز معلم رسیده ایم و باز هم جملات و کلماتی تکراری، اینکه معلم چراغی است گیتی فروز یا معلمان اندیشیدن را به فرزندان این مرز و بوم می آموزند و آموخته اند همه و همه واقعیت هایی ملموس و انکار ناپذیر است.
اما به نظر می رسد که این قشر زحمت کش و میهن پرست در مقابل مشکلات هزارتو مستولی شده در جامعه دست و پا می زنند زیبا ترین تحسین ها نیز رنگ می بازند. فلان کشور به معلمانش چک سفید امضا شده می دهد و بهمان کشور معلمین را در صف اول و اولویت جامعه قرار می دهند.
اتفاقاتی است که رخ داده ارزش معنوی معلمین را نشان می دهد و ما در این روزگار از این بابت که آموزگاران فرزندان این آب و خاک دهها مشغله ی فکری و ذهنی دارند نگران هستیم و اعتقاد داریم که دولت باید یکبار برای همیشه به این دلمشغولی ها خاتمه دهد تا معلمان بتوانند برای فراغت بال و آسایش خاطر اول در امر دانش آموزی خود پیشگام باشند و سپس در آموزش سرمایه ی راستین انسانی این مملکت مانند دیرینیان شایق و خستگی ناپذیر عمل کنند.
با این همه روز معلم را گرامی می داریم به ویژه معلمین ورزش که دیگر مانند معلمان دهه های گذشته شوق و ذوق ندارند و بار سازندگی و کشف استعداد را که از پیشنیان به ما ارث رسیده است بر روی زمین گذاشته اند.
باید فکری کرد تا معلمین ما بار دیگر آستین دلسوزی و مسئولین پذیری را بالا بزنند و سازندگان واقعی آینده ایران عزیز باشند.
نویسنده: حسین علی اسماعیلی