جمعه دهم فروردین ماه

معمای مربیان برکنار شده

هنوز هم به یک معما می ماند، اینکه چه شد ستاره موسوی از سرمربیگری تیم ملی کاراته بانوان کنار گذاشته شد.

موفقیت هایی که این استاد دانشگاه در کاراته داشته کتمان ناپذیر است اما نه فدراسیون توضیحی در این باره داده نه خودش حاضر است دفاعیه ای را بیان کند، بانویی که به قولی زندگی اش را برای تیم ملی گذاشته و با هزینه شخصی به ژاپن و سایر کشورها رفت تا از نام کاراته ایران دفاع کند، مهدکودک و کلاس تدریس را رها کرد تا به تیم ملی خدمت کند، امروز آنقدر سرخورده و یا عصبانی است که حاضر نیست حتی یک کلمه از کاراته بگوید. طبیعی است که هیچ مسند و مسوولیتی علی الدوام و همیشگی نخواهد بود اما زحمات مربیان و خادمین ورزش را نباید نادیده گرفت، به هر روی ستاره موسوی حاضر نشد حتی کلام و کلمه ای بر زبان جاری سازد و ما به این می اندیشیم که چه زود نامها و نشانها رنگ می بازند و مورد کم لطفی قرار می گیرند و این بدترین کاری است که در ورزش ما یا مربیان و سازندگان می کنند، چون باعث می شود سالها دانش و تجربه شخصیت های ورزشی بایگانی شود. وای به روزی که بگندد نمک!  width= دوپینگ، بلایی است که به جان ورزشکاران ما افتاده است، بیشتر این قضیه ناشی از نبود نظارت و فقدان آگاهی ورزشکاران است وگرنه کدام عقل سلیمی می پذیرد که خودش را در دام محرومیت طولانی مدت بیندازد. در برخی از فدراسیونها آنقدر فتور دیده می شود که حد و حساب ندارد اما ووشو که فدراسیونش نمونه معرفی شده بود و فکر می کردیم همه چیز در آرامش است ناگهان اعلام دوپینگی شدن حمیدرضا قلی پور، مریم هاشمی و معین تقوی همه چیز به هدر رفته است اینکه چگونه این مسایل در زمان مدیریت علی نژاد رخ داده است، جای تعجب دارد. قدیمی ها می گویند: هرچه بگندد نمکش می زنند وای به روزی که... نمی خواهیم علیه معاون وزیر موضع بگیریم چون دوپینگ در والیبال، کشتی، وزنه برداری، دوومیدانی، دوچرخه سواری و... هم غوغا کرده است اما حرف ما این است که پس بحث نظارت چه می شود و نگاه و توجه مدیران ما و مربیان ما به چه مسایلی معطوف است.