استقلال در برابر نفت آبادان و آن هم در تهران متوقف شد تا با کسب نتیجه یک بر یک وضعیت این تیم در رقابت با سایر مدعیان قهرمانی در لیگ کم رنگ نشان دهد.

واقعیت این است که آبی پوشان پیش از دیدار با نفت آبادان از کورس رقابت مدعیان قهرمانی خارج شده بودند، درست در همان روزهایی که ساپینتو تا پایان نیم فصل هنوز تیم خود را نشناخته بود.

هر روز یک ترکیب جداگانه، هر روز یک بازیکن در لیست اخراجی و حتی در فهرست مازاد قرار می گرفت تا استقلال را تا مرز کلاف سر درگم نشان دهد، این بی برنامگی و آشفتگی تا آنجا پیشرفت داشت که ساپینتو با رفتار هایش حتی خودش را هم تا مرز اخراج و نیز قراردادن نام خودش در لیست مازاد پیشرفت داشت.

آبی پوشان با ساپینتو روزهای خوبی را از دست دادند که می توانست چنین نباشد، روز های طلایی و امتیازات حساس از دست رفت تا استقلال در روزهای داغ و حساس در نزد تیم های مدعی قهرمانی لیگ فقط یک تماشاگر باشد چشم به بروز معجزه و لغزش دیگران دوخته باشد.

متاسفانه برای کم رنگ جلوه نشان دادن استقلال در کورس قهرمانی لیگ، مجموعه ای از آبی پوشان مقصر هستند که بخش اعظم به مسائل فنی مربوط می شود که تیم را از آمادگی لازم دور ساخت و به جای توجه به این نکته توجه به دیگران دوخته شده بود که فلان تیم باید در کدام استادیوم بازی کند و یا دیدار بهمان تیم باید با تماشاگر باشد یا نباشد.

در بخش مدیریت هم به اصطلاح نگو و نپرس که همچنان روی ریل سرگردانی حرکت می کند. خلاصه اینکه، استقلال در این فصل در شرایطی که می توانست شایستگی اش را از شرایط کنونی بیشتر نشان دهد، اسیر تصمیمات غلط و احساساتی و بی برنامگی از درون و مهمتر از همه ناکار آمدی در بخش مسائل فنی شد تا از کورس قهرمانی در لیگ برتر دور شود.

از بین رفتن سرمایه ها و دور ماندن بازیکنان شایسته از همراهی تیم و نکته های پر شمار دیگر از عواملی به شمار می آید که همچنان بر اساس تصمیمات احساساتی از سوی سرمربی تیم، برتن و جسم و روح استقلال آسیب وارد می سازد و کسی هم به این نکات توجه ای ندارد.

نویسنده: اکبر عزیزی