بازیکن سابق تیم ملی فوتبال سرانجام به کادرفنی اضافه شد تا از چند جهت تلاش و پیگیری امیر قلعه نویی نمود پیدا کند.
سرمربی تیم ملی حق دارد که در جهت تحکیم موقعیت و نیمکت خود به عنوان بهترین ها باشد. از سوی دیگر مسئولان مملکت اعم از ورزشی و غیر ورزشی باید با سعه صدر بیشتری نسبت به شهروندان و هموطنان خود قضاوت کنند و سلایق شخصی و افراطی را کنار بگذارند.
استفاده از پتانسیل موجود در کشور متاسفانه در تمامی زمینه ها مورد غفلت قرار گرفته است و یکی از دلایل مشکلات موجود همین نگاه هایی است که بوی انحصار در آن به مشام می رسد بنابراین حضور رحمان رضایی در تیم ملی می تواند در راستای مواردی باشد که به آن اشاره کرده ایم.
اما به عنوان فردی که به تیم ملی فراتر از نگرش های گروهی می نگرد معتقدایم که تیم ملی با هدایت مربی ایرانی در این برهه نیازمند آنالیزو و دستیار قوی و دارای کارنامه است.
کاری که در حال حاضر در تیم ملی والیبال اعمال شده و یک مربی و بدنساز لهستانی را کنار سرمربی ایرانی قرار داده اند.
برخی ها اعتقاد دارند که در بین دستیاران وطنی شاید مارکار آغاجانیان به دلیل سه دور حضور در جام جهانی و اطلاعات جامعی که از اوضاع مرتبط با تیم ملی دارد بهترین گزینه خواهد بود.
در اینباره نیز باید اندیشید و وزن مربیانی مانند مارکار را در سنجش قرار داد. با این همه تاکید موکد ما این است که تا فرصت را از دست نداده ایم به فکر تقویت نیمکت تیم ملی از طریق حضور مربیان و آنالیزگران برجسته اروپایی یا آمریکای لاتین باشیم.
فراموش نکنیم که موفقیت تیم ملی موفقیت و سرافرازی همه ی ایرانیان است.
نویسنده: حسین علی اسماعیلی