پس فردا روز خبرنگار است؛ 17 مردادماه برای ما تداعی گر یک سناریوی تکراری و قدیمی است، روزی که کلمات و جملات زیبایی نثار این قشر زحمتکش می شود اما واقعیت این است که خبرنگاران هم در این عرصه مورد کم لطفی و گاهی هم بی حرمتی قرار گرفته اند. آنها هم نیازها و خواسته هایی دارند که شاید شنیدن آنها حداقل برای این روز به خصوص خالی از لطف نباشد.

تهمت نزنند، پیام تبریک نمی خواهیم مهدی هژبری، روزنامه نگار و نویسنده ورزشی: روز خبرنگار مصادف است با شهادت شهید صارمی، به احترام این روز و این شهید والامقام عرصه رسانه بهتر است گله ای نکنیم، من ایشان را می شناختم و می دانم چقدر صادقانه دنبال خبررسانی بود، در کشور ما متاسفانه رسم است هر فردی که می میرد قهرمان می شود، اما ایشان هیچ علاقه ای به قهرمان شدن نداشت و دنبال یک رسالت مقدس بود به کلامی دیگر به عنوان یک روزنامه نگار نه تبریک این روز را می خواهیم و نه تهمت های روز دیگر را، کار ما مثل معلمان می ماند که روز 12 اردیبهشت را بر ایشان گرامیداشت می گیرند و ده روز دیگر حقوقشان تمام می شود، این روزها که کرونا بیداد می کند برعکس بسیاری از حرف دیگر ما روزنامه نگاران اعم از ورزشی، اقتصادی و اجتماعی بدون تعطیلی کار کرده ایم اما کو حرمت و شانی که انتظار داریم. روزگاری 20 سالمان بود همیشه امیدوار بودیم، روزی مشکلات خبرنگاران تمام می شود اما تمام که نشد هیچ، بیشتر هم شده است. به هر روی اگر افرادی هستند که می خواهند به ما تبریک بگویند -چون مصادف با شهادت شهید صارمی است باید گرامیداشت گرفت- خواهش می کنم که نه تبریک بگویند و نه تهمت بزنند. ما با دردهای این حرفه می سوزیم و می سازیم. به عنوان یک روزنامه نگار ورزشی در این ایام یادی می کنیم از رفتگان عرصه رسانه ناصرخان احمدپور و سایر بزرگان و گرامی می داریم تلاش های سالیان دراز آنها را... منتقد؛ آدم بده... استاد مسعود اسکویی، مجری و گزارشگر رادیو و تلویزیون: جایگاه خبرنگاران در دنیا آنقدر رفیع است که هرجا پا می گذارد با احترام مواجه می شود اما در کشور ما متاسفانه چنین حرمتی وجود ندارد و خبرنگاری که اهلی تمجید و تملق نباشد به آدم بده تبدیل می شود، در صورتی که خبرنگاران از جان مایه می گذارند و هدفشان کمک به ارتقای وضعیت در همه زمینه هاست از جمله ورزش که ما با آن سر و کار داریم، اینکه چرا به چنین سرنوشتی دچار شده ایم یک بخش آن این است که خبرنگاران جوان بدون آموزش وارد میدان شده اند و در تمام رشته ها به خود اجازه اظهار نظر می دهند، در صورتی که فردی که کشتی می نویسد یا بسکتبال گزارش می کند نباید خودش را در همه امور مسلط بداند، موسسات و بنگاه های خبری باید خبرنگاران جوانشان را کنار دست استخوان خرد کرده ها بنشانند تا کار یاد بگیرند در واقع خبرنگار اگر آگاه و توانا باشد به خودی خود احترام برانگیز می شود، با این وضعیت وظیفه خود می دانم که روز خبرنگار را به همه همکاران عزیزم به ویژه در البرز ورزشی تبریک بگویم. خبرنگاران و انتظار برخوردهای حرفه ای لیلی خورشید - روزنامه نگار ورزشی: خبرنگار زن و مرد ندارد، هر دو در یک مسیر برای یک هدف تلاش می کنند و قلم می زنند، اما مشکلات از جایی آغاز می شود که پای آدمهای غیر حرفه ای به جایی کشیده می شود وقتی مثلا یک موسسه یا رسانه توسط مدیر غیر حرفه ای اداره شود بدیهی است که خبرنگارانش هم دچار مشکل خواهد شد و سایر بخش ها هم اینگونه است رئیس فدراسیونی که تخصص نداشته باشد، هر انتقادی را تخریب می بیند و سعی می کند خبرنگار را حذف کند، متاسفانه ظرفیت انتقادپذیری در جامعه و در نزد مدیران ما بسیار پایین است و فرقی نمی کند که نویسنده و خبرنگارش زن باشد یا مرد، من به شخصه نگاه جنسیتی را در حرفه خبرنگاران بر نمی تابم و انتظار دارم مسوولان ورزش و روسای فدراسیونها بدانند که وظیفه و رسالت خبرنگاران زن و مرد چیست، از من سوال شده که دغدغه شما به عنوان یک خبرنگار زن چیست و من می گویم در همه دنیا روز جهانی زن دارند یا روز جهانی کارگر اما هر دو قشر در همه جای دنیا مورد ظلم و کم لطفی قرار می گیرند ولی مهم این است که باید بدانیم کجا هستیم و کجا کار می کنیم و حرفه ای کارمان را انتخاب می کنیم. روز خبرنگار باشد یا نباشد مهم نیست، فقط امیدوارم مدیریت ها از جمله ورزش آنقدر قوی و سالم باشند که هرکسی وظیفه خودش را حرفه ای و در کمال صحت انجام دهد.