توضیح استاد مسعود صالحیه در مورد رواج لفظ عمو در ورزش را بخوانید که جالب است به خصوص که ایشان خود با این کلمه در ورزش و والیبال شناخته می شود.

حتی چند روز پیش وقتی به بنده زنگ زده بود، خود را با عمو صالح معرفی کرد و سپس گفتند بنده مسعود صالحیه هستم. استاد ممنون. بنده نوازی کردید.مدتی بود از ایشان خبر نداشتم. البته در فضای مجازی نوشته های ایشان را می خواندم و می خوانم. البته یکی دو کار تو دستم بود.با عمو صالح کلی حرف زدیم از گذشته ،حال و آینده گفتیم.از استاد مسعود صالحیه پرسیدم .فلسفه پیدایش داستان عمو صالح چیست.او برایم توضیح داد. داستانش جالب است. وی در این مورد می گوید: حدود ۵۰ سال پیش با عضویت در باشگاه های همایون ،دیهیم وتاج درمسابقات والیبال باشگاههای تهران بازی می کردم. یکی از تشویق کنندهای مسابقات در سالن هفتم تیر ،جوانی بود ۱۷ یا ۱۸ ساله. صدای بسیار بلندی داشت و تیم ما را تشویق می کرد. مخصوصا نام ما را بیشتر از دیگران صدا می کرد و می گفت: عمو صالح ٬٬ اسپک اش رو هیچکس ندارد و اسپک ما این است. خدا حفظ اش کند و از این نوع شعار ها… اسمش هم حسن تشویقی بود. اولین بار پس از این که مسابقه تمام شد، ساک ورزشی مرا گرفت و گفت ، عمو صالح خونه میری.گفتم آره. با من تا منزل آمد .من او را بردم داخل منزل و از اش پذیرائی و تشکر کردم .گفت من در بازار کار می کنم و در مغازه ظروف روحی درست می کنیم.شاگردی می کردوپرسید مسابقه بعدی چه زمانی و با کدام تیم هست. روز و ساعت مسابقه را اعلام کردم. مسابقه بعدی ساعت ۶ شروع می شد .حوالی ساعت ۴ زنگ در منزل ما را زدند. دیدم حسن تشویقی دو ساعت زودتر آمده که باتفاق هم برویم به سالن. چایی و میوه خوردیم وراه افتادیم.باز هم با اصرارساک ورزشی مرا گرفت و انداخت رو کولش.رفتیم به سالن .آماده مسابقه شدیم. باز هم تشویق های بلندش را تا آخز مسابقه با تکرار لفظ عمو صالح تا آخر مسابقه ادامه داد. مدت ۱۰ -۱۲ سال کار حسن تشویقی ادامه داشت. کم کم نام عمو صالح در رسانه های ورزشی آن زمان هم ورود کردتا به امروز ۵۰ سال است که کلمه عمو صالح یادگاری حسن تشویقی است که برای ما یادگاری مانده. ضمنا ما در ورزش چند عمو داریم. مرحوم عمو محراب شاهرخی ، عمو ظلی ، عمو تصیرعبدالهی و عمو صالح٬ استادصالحیه با شکسته نفسی خاص خود از کلمه ما بجای کلمه من استفاده می کند.استادصالحیه ، ممنون بخاطر مرام و منش قهرمانی و پهلوانی ات . امیدوارم در کنار عزیزانت شادو سلامت باشی. نویسنده: رحیم رحیم زاده