ورزش فی نفسه یک عامل انگیزشی برای روی آوردن جامعه به سلامت تن و روان است.

اینکه بگوییم ورزش یک مقوله فرهنگی است یا اجتماعی، فکر نمی کنم خیلی موضوعیت داشته باشد. ورزش در برگیرنده تمام ابعاد زندگی انسان و جامعه است. یک مقوله فراتر از تعاریف روز مره . ورزش انسانهایی را از نیستی به هستی رسانده ، کشورهایی را از ورشکستگی صرف اقتصادی نجات داده ، جامعه ایی را دگرگون کرده ، دشمنان قسم خورده ای را به هم وصل کرده و باعث نزدیکی دلهای مردم جهان به یکدیگر شده است. ایران و عراق سال 1989 پس از 8 سال جنگ در جام صل و دوستی که کویت ترتیب داد (البته دیوانه ای به نام صدام پس از چندی به کویت حمله کرد و هم زیرساخت های این کشور را نابود کرد و هم موجبات نابودی خودش فراهم آمد) مقابل هم ایستادند و یخ موجود بین دو کشور با همین بازی فوتبال آب شد. آرژانتین که سالها با انگلیس بر سر دو سه جزیره درگیری داشتند و انگلیسی همانند همه جای دنیا در آمریکای جنوبی هم یک محلی را برای دعوا و جنجال نگه داشته بود و همیشه به آراژانتین سرکوفت می زد وقتی در جام جهانی 1986 مکزیک با گل معروف مارادونا انگلیس را بردند انگار که تمام آن حقارتهایی که انگلیس به این مردم خونگرم وارد آورده بود از بین رفت به خصوص وقتی از ماردونا پرسیدند گل را با دست زدی گفت دست خدا بود! مردم آرژانتین پیروزی بر انگلیس را در همان دوره مهمتر از فتح جام جهانی تلقی کردند و اقتصاد راکد و ورشکسته آرژانتین توسط یک بازیکن به نام مارادونا نجات یافت و بدهی های آن کشور همه صاف شد و ملتی با آن پیروزی و البته قهرمانی در مکزیک 86 نجات یافتند. بزریل با فوتبال در دنیا عرض اندام می کند و آورده برزیل از محل صدور فوتبالیست به دنیا کم از درآمد نفت ما نیست. پیروزی ایران بر استرالیا در سال 1998 ملبورن خاطرهموطنان هست که چه نشاط اجتماعی را باعث شد و با هیچ چیزی نمی توانستی این مردم را خوشحال کنی ولی دیدیم چه قدر مردم ایران دارای تفکری امید بخش شدند و غرور ملی احیا شد. لحظه رژه المپیک ها را در نظر بگیرید ، لحظه آغاز و یا فینال جام جهانی فوتبال را ، لحظه ایی که در فینال جام جهانی یک بازیکن رفته تا آخرین پنالتی را بزند...لحظه مرگ و زندگی ...روبروتو باجو که با خراب کردن پنالتی در فینال جام جهانی 94 آمریکا قهرمانی را از ایتالیا گرفت هنوزهم میگوید شب ها کابوس می بینم... ضربه پنالتی علی دایی مقابل عربستان دئر نیمه نهای جام ملت های 96 امارات و چشمان از حدقه بیرون آمده وی را بیاد بیاورید... زبان ورزش در همه جای دنیا مشترک است. "انسانیت" تمام صفات خوب در این کلمه خلاصه می شود و ورزش به معنای کامل این واژه را درون خود دارد. اما بعضی اتفاقات را ورزش رقم می زند که باید از آن ساعت ها نوشت و فیلم ها و مستندهای فراوانی ساخت. جوانی در آذربایجان غربی جزو جوانانی بوده که سر به راه نبوده و همه محل و فامیل و خانواده از دست وی عاصی بودند. هر اتفاق خلافی می افتاد اول سراغ او می رفتند. یک روز یکی از دوستانش سر تمرین کبدی می خواهد برود و این جوان را هم با خود می برد. جوان ناخوادآگاه به سمت سرکل کبدی(کبدی دایره) کشیده می شود. چه اتفاقی می افتد خدا می داند اما درود به شرف آن مربی که این جوان را با شناخت کاملی که داشته جذب می کند. چنان انگیزه در جوان عاصی دیروز به وجود می آید که با تمرینات فراوان به عضویت تیم ملی سرکل در می آید و به مسابقات جهانی می رود و آنجا عنوان دار جهانی هم می شود! رییس فدراسیون می گوید : وقتی جریان را قبل از اعزام تعریف کردند به مربی تیم ملی گفتم هنر ما جذب اینهاست. اگر توانستیم این افراد را جذب کنیم هنر کردیم . دکتر عباس اورسجی می گوید: سر یکی از اردوها رفتم. گوشه ای نشستم بدون آنکه اعضای تیم بفمهند. حرکات این جوان را زیر نظر داشتم. اصلا آن چیزی که تعریف می کردند در وجود او دیده نمی شد. یک جوان مودب سربه زیر خجالتی و متعصب. ادامه می دهد: از وقتی از مسابقات برگشتند افراد زیادی از امام جمعه شهر مورد نظر گرفته تا رییس اداره آگاهی و خانواده و فامیل و دوستان زنگ می زنند و می پرسند شما با این جوان چه کردید که او زیر و رو شد. می گویند او الان الگوی جوانان شهرما شده یعنی جوانی که تا دیروز همنه از دستش شاکی بودند شده الگوی جوانان آن شهر. اورسجی حرف جالبی می زند: وقتی مردم از برخی مسئولین انتقاد می کنند و می گویند مسئولین کار نمی کنند مسئولین یعنی من. یعنی شما یعنی همه ما که مسئولیتی در حوزه ورزش داریم. یا یک جوانی در استان همدان کارش درست کردن ذغال و فروش آن در بازار بود تا خرج خانواده اش را در بیاورد. با تلاش و ممارست به تیم ملی رسید و آنقدر تلاش کرد تا حق خودش را بگیرد. زندگی این جوان و خالنواده اش به یکباره متحول شد. هم به لحاظ شخصیتی و اجتماعی و هم به لحاظ مالی و اقتصادی . عباس اورسجی که به مناسبت بزرگداشت روز حبرنگار در نشست کوتاه و دوستانه ای که امروز با تعدادی از بزرگان رسانه داشت سخن می گفت از رسانه به عنوان عامل محرک و انگیزشی جامعه و قهرمانان یاد کرد و افزود: موفقیت های ورزشکاران با وجود رسانه است که نمود پیدا می کند و به نظر من امکان رشد و رقابت بین ورزشکاران بدون رسانه معنا ندارد. رئیس فدراسیون کبدی ادامه داد: اگر رسانه نبود قهرمانی ها و موفقیت های تیم های ملی کبدی مردان و زنان ایران در جاکارتا اینقدر بازتاب نمی یافت و مردم آنگونه که باید و شاید با کبدی آشنا نمی دشدند اما اکنون کبدی در همه خانواده ها یک ورزش شناخته شده است. گفت و گو از: ج- دوستدار