پنجشنبه نهم فروردین ماه

زینل نیا : فدای بی تدبیری مسئولین شد

ناصر زینل نیا عضو اسبق تیم ملی در وزن ۴۸ کیلو که در پنج دوره مسابقات جهانی و المپیک ( سئول ؛ مارتینی ؛ توکیو ؛ وارنا و استانبول )می توانست حداقل سه مدال در آلبوم افتخارات ناصر یادگاری داشته باشد. اگر در مسابقات سئول ناصر یک تازه از راه رسیده بود اما دو مدال در (مارتینی و وارنا) در عین لیاقت ، فدای بی تدبیری مسئولین شد .

در مارتینی نفهمیدیم که کی باید وزن کم کنیم و در وارنا برای رسیدن به سر وزن در سونا بودیم که گفتند با حریف آلمانی (هیو گابل) باید مسابقه بدهی. در این دو سال عاجز بودیم از فهم این که کی باید وزن کم کنیم . دراستانبول که همه چیز برای گرفتن برنز مهیا بود ناصر ما دیگر روحیه مبارزه را از دست داده بود. ناصر زینل که شخصیت اخلاقیش ما را یاد ناصر خان ملک مطیعی (نقش مثبت و لوطی منش فیلم های قدیمی) می انداخت و وجود اجتماعیش بسیار بیشتر از وزن اول بود به همین دلیل همیشه با سنگین وزن ها (منصور عابدیان ) در رفت و آمد بود ، یک نقیصه دیگرهم در کارنامه اش داشت و آن این که در طول آن سالها کمتر توانست رابطه صمیمی با مربیان داشته باشد و این امر همیشه اعصاب وی را بهم می ریخت. یک معضل دیگر این که ناصر از آن دسته از کشتی گیرانی بود که زود تیم ملی شد و در سالهای حضور در اردوی تیم ملی کمتر روی معایب وی کار شد . ( اصولاً مربیان فقط روی نور چشمی ها کار می کردند وناصر نور چشمی نبود ) . یک نگاه اجمالی به هفت سال حضور ناصر در اردو های تیم ملی و مسابقات جهانی نشان می دهد که وی فقط پیر تر شد. با همان سبک، تاکتیک و تکنیک. برای کشتی ایران اُفت دارد که از استعداد نابی مثل ناصر فقط طلای مسابقات آسیایی سال نودو یک را دشت کرده باشد شکارچی متبحری که بیش از ده قهرمان جهان و المپیک داخلی و خارجی را برخی بازوی توانای خود کرد و به بنا به هردلیلی یکی از آن مدالها را زیب گردن پر افتخارش نکرد . برای بسیاری از ایرانیان کشتی سمبل تلاش و ممارست در راه رسیدن به اهدافی عالیه ؛ فقط یک ورزش با هدف ارتقاء توان جسمی نیست . صرف نظر از تزکیه روح ( که باید مقدم بر تربیت جسم باشد) در کشتی تلاش تا سر حد مرگ برای رسیدن به هدف سر لوحه همه امور است . این سختِ دوس داشتنی بی رکورد،بسیار توهم زا نیز هست . گرفتن مدال از مسابقات جهانی ؛ باعث میشود که آن شخص خود را تافته ای جدا بافته بداند . درحالیکه به باور من کمتر از سی درصد قابلیت اخذ مدال به خود شخص بر می گردد. هفتاد درصد بقیه شامل دانش مربی؛ منطقه جغرافیایی کشور برگزار کننده مسابقات ؛انرژی مثبت گرفتن از فضای اردو در روز مسابقه از طریق ایجاد رابطه عاطفی با مربیان ؛ قرعه مناسب؛ صعود و نزول کیفیت کشتی حریفان داخلی و خارجی در سالهای پیک قهرمانی و.... از عوامل تاثیر گذار در مورد گرفتن یا تعداد مدالهای گرفته شده از مسابقات جهانی می باشد . مسئله غیر قابل اغماض این است که در شرایط متعارف نفر اول ایران در بدترین شرایط جزء شش نفر برتر دنیا خواهد بود . در بعضی از اوزان (مانند هشتاد و شش کیلوی حال حاضر که کامران قاسمپور هیچ چیزاز قهرمانی جهان کم ندارد) نفرات دوم و سوم نیز همان کار نفر اول را در مسابقات جهانی خواهند کرد. در یک کلام گرفتن مدال از مسابقات جهانی مجموعه عللی را میطلبد که یکی از آنها قابلیتهای فردی است. دربین مسافران اتوبوس مدال بگیران جهانی هستند کسانی که باید روی بوفه بشینند اما صندلی را اشغال کرده و لیاقت بسیاری از افرادی که از خیابان برای افتخار آفرینی آنها دست تکان می دهند؛ از آنهایی که روی صندلی نشسته اند بیشتر است.