درباره والیبال باید آدمهای والیبالی حرف بزنند و تجربیات و نظرات خودشان را بیواسطه و صریح بیان کنند، سکوت جامعه والیبال هرچند بیشتر ناشی از حجب و حیای آدمهاست اما در نهایت به ضرر آنها تمام شده و جا برای افراد غیر متخصص باز می شود.

جلال اشرفی مربی بین المللی و کارشناس با تجربه این رشته می گوید: متاسفانه الان که به فدراسیون والیبال برویم نمی دانیم با چه کسی باید سلام و علیک کنیم چون همه اش شده اند غریبه ها و آن یکی دو نفری هم که در کمیته داوران و آموزش انتخاب شده اند باید کلی هزینه رفت و آمد آنها از شهرستانها به تهران کنند آیا در تهران افرا خبره و کارشناس وجود ندارند؟ بحث تهرانی و شهرستانی نیست، بلکه حرف ما این است که فدراسیون والیبال منطقی ترین راه را برگیزند، اشرفی که سابقه بازی در تیم های ملی جوانان و باشگاه های تهران را دارد، می گوید: آقایی در فدراسیون به من گفته وصف شما را زیاد شنیده ایم، بیایید ناظر ما در مسابقات باشید، اما مگر به همین راحتی می شود؟ هرکسی را بهر کاری ساخته اند من ممکن است مربی خوبی باشم اما ناظر خوب نباشم. اشرفی اضافه می کند: نمی دانم از کجا بگوییم، در همین مسابقات تهران یک شهرستانی را رئیس گذاشته اند که دستش به توپ نخورده است، نمی دانم آقای گل محمدی مدیرکل تربیت بدنی استان تهران چرا اینقدر نسبت به ریاست هیات فوتبال استان حساسیت نشان می دهد درباره والیبال بی تفاوتی می کند، ایشان قول داده بود به یک والیبالی رای بدهد اما در موقع انتخابات به شخصی رای داده بود که بالادستی ها به وی دیکته کرده بودند. مسوولان ورزش ما از جمله رئیس فدراسیون اگر به والیبالی ها اعتماد کنند این جماعت مثل کوه پشت آنها می ایستند، من از 14 سالگی وارد والیبال شدم و هنوز هم با این ورزش هستم و مربیان من آقایان عموصالح، جعفر هوتهم، حسن محمدینی، مهدی صابرپور، خسرو -، فرهاد داخم بوده اند و به ما یاد داده اند که صادقی باشیم و - خوبی بزنیم، چرا نباید خاک خورده های والیبال در هیات تهران و در نهایت فدراسیون والیبال باشند؟ من دوست ندارم برای خواشیند رئیس و روسا حرف بزنم، یاد گرفته ام حق بگویم و در حقیقت دفاع کنم، همه آنهایی که به آرمانهای والیبال و جامعه اش پشت کرده اند چوبش را خورده اند یا دیر یا زود می خورند.