جمعه دهم فروردین ماه

چهره مقصران به تقصیر ورزش را شطرنجی نکنید!

اینهمه ایما و اشاره و چشم پوشی برای چیست؟ چرا مسوولان و نهادهای نظارتی شفاف حرف نمی زنند و مماشات می کنند، آقازاده هایی که در ورزش فراوان از آنان می گویند فرزندان چه کسانی هستند؟

مگر قانون درباره خطاکاران صراحت ندارد، چرا وقتی فرزند بعضی ها از نفوذ باباجانشان (!) سوء استفاده می کنند و وارد زد و بندها می شوند، چرا نباید چهره و ماهیت آنها برای مردم بیان شود، برخورد با خطاکاران موج امید از دست رفته به جامعه باز می گرداند. ما که در کشورمان رسم و آیین ها را هاراگیری نداریم و حتی قانون شریف پوزش خواهی اجتماعی را رعایت نکرده ایم. تا کی می خواهیم پنهان کاری کنیم؟ چه اشکالی دارد که برای عبرت عموم شده خطا کاران را محاکمه و معرفی کنیم و در عوض خادمین راستین را بر مسند مسوولیت قرار دهیم. دیروز برخی خبرها حاکی از بازداشت یک رئیس فدراسیون بوده، خب این رئیس کیست و چه کار بدی انجام داده است. ورزشکارانی دوپینگ می کنند و مسوولان آن رشته به جای معذرت خواهی توپ را به زمین دیگری می اندازند و قهرمانانی را که اسرار هویدا کرده اند به مسلخ می برند. این شیوه اداره ورزش مملکت نیست ورزش باید از نظر سیستم اجرایی و دست یازیدن به سلامت رفتاری و کرداری الگوی تمام امور اجرایی و اداری کشور باشد با شطرنجی ساختن چهره مقصران به تقصیر فضا را برای امنیت سایر خطا کاران مهیاتر می سازد، خواسته مردم برخورد قاطع و محاکمه همه آنهایی است که پشت به آرمانهای ملی و خواسته های ملی کرده و با زندگی زالوصفتان خون شریان اقتصادی و اجتماعی ورزش را می مکند، نگوئیم که چیزی به پایان دولت کنونی نمانده، پس بگذاریم بگذرد. لطفا آستین عدالت بالا بزنید و... جامعه ورزش را به سوی روندی منزه سوق دهید. نویسنده: رضا اسماعیلی