پنجشنبه نهم فروردین ماه

قطار فوتبال باشگاهی چگونه از ریل خارج شد؟

لیگ نوزدهم با تمام فراز و نشیبها، سر و صداها و اعتراضات فراگیر تیمها، بالاخره به‌ خط پایان رسید، در حالی که سایه ترس و وحشت از ویروس کرونا و بازیهای بدون تماشاگر تاثیر مستقیم بر کیفیت پیکارها داشت.

شاید بتوان گفت برنامه ریزی غلط و از دست دادن اوقات مناسب سال و عدم همسویی مسابقات داخلی با تقویم فیفا و ای اف سی از جمله نکات منفی لیگ برتر کشور است که اجازه نمی دهد از مجموعه تلاشها و فعالیتهایمان نتیجه درستی بگیریم. قطار لیگ نوزدهم از اوایل دور برگشت با شیوع ‌ویروس کرونا از ریل خارج شد. توقف طولانی مدت برای یافتن راه حل های اجرایی همه را به تکاپو واداشت تا بلکه با ریل گذاری جدید و طراحی ناخواسته راهی برای غلبه بر ویروس پیدا شود. تیمهای حاضر هم برای ادامه مسابقات در دوران پسا کرونا همکاری بایسته ای با مسئولان اجرایی سازمان لیگ نداشتند. اعتراضات دامنه دار تیمهایی که بخت خود را برای قهرمانی کم رنگ می دیدند، معادلات را بر هم زده بود. برخی صدر نشینی پرسپولیس را متاثر از مهندسی مسابقات می پنداشتند. طیف دیگری همراهی متولیان برگزاری و داوران با استقلال و پنالتی تکراری را تلاشی برای کاهش اعتراضات تیم آبی تلقی می کردند. دست اندرکاران و مربیان و کادر فنی سپاهان و تراکتور که بیش از دیگران به نحوه عملکرد سازمان لیگ اعتراض داشتند،به دلیل غفلت از امور فنی و پرداختن به مسائل حاشیه ای ضربات سنگینی متحمل شده و از گرفتن سهمیه هم ناکام ماندند. قربانی شدن امیر قلعه نوعی و خروج او از سپاهان شاید مهمترین حادثه را در لیگ نوزدهم رقم زد. تراکتوری ها هم‌در مصاف سرنوشت با فولاد در دیدار پایانی بازنده شدند تا این تیم‌شایسته تبریزی با تمام ستارگانش از گرفتن سهمیه محروم شود. در مجموع لیگ نوزدهم به دلیل توقف های پیاپی و تبعات ناشی از ویروس کرونا کیفیت لازم را نداشت و نبود تماشاگر باعث بی انگیزگی بازیکنان شده بود. کالدرون،قلعه نوعی و استراماچونی را باید در زمره ناکامان لیگ در میان مربیان دانست. یحیی گل محمدی ،تارتار، نکونام و مجید جلالی را هم بایدبه عنوان مربیان موفق لیگ معرفی کرد. البته فر هاد مجیدی و محمود فکری و کادر همراهشان هم نمایی از هماهنگی و کار تیمی را در استقلال و نساجی نشان دادند. فوتبال ما همچنان در امور مهمی چون بدنسازی ،ریکاوری،پزشکی و داوری مسابقات با مشکلات عدیده ای روبرو می باشد. در مباحث درآمد زایی و اسپانسری تیمها و حق پخش تلویزیونی هنوز قدم مثبتی برنداشته و با اصول اولیه حرفه ای فاصله زیادی داریم. برای کاهش اعتراضات تیمها در باره قضاوت داوران الزاما باید ورزشگاهها را به سیستم وی ای آر مجهز کنیم. لیگ نوزدهم پدیده قابل اعتنایی نداشت و تیمها به جوانگرایی توجه خاصی نداشتند. بازیکنان خارجی تاثیر چندانی بر کیفیت مسابقات نداشتند. پرسپولیس به‌عنوان قهرمان بلامنازع مسابقات از به کار گرفتن براندائو،استوکس و اوساگونا و صرف هزینه گزاف بهره چندانی نبردو خروج برانکو و کنار گذاشتن کالدرون هم در آینده جرائم سنگینی متوجه آنها خواهد کرد. استقلال هم تمام کاستی ها و ناملایمات را با نایب قهرمانی مسابقات و آقای گلی دیاباته به بوته فراموشی سپرد. آنها برای قهرمانی در جام حذفی و گرفتن یک جام دورخیز کرده اند تا باعث دلخوشی هوادارانشان شوند. با توجه به موانع جدی در تامین منابع مالی و موضوع تحریم جا دارد از به کارگیری مربیان و بازیکنان خارجی صرف نظر کرده و قدری به جوانان مستعد و آینده دار کشور توجه کنیم. در مباحث مدیریتی ،لازم است ثبات و استمرار را متوجه مربیان و کادر فنی کنیم،زیرا رویکرد نتیجه گرایی و تغییر پیاپی مربیان آثار مثبتی به همراه نخواهد داشت و... گفتنی است در پایان رقابتها سه تیم پرسپولیس ،استقلال و فولاد با قرار گرفتن در رده های اول تا سوم،سهمیه آسیایی گرفتند.تراکتور سازی هم در جام حذفی شانس کسب سهمیه دارد. حتی در صورت فینالیست شدن و کنار گذاشتن نفت مسجد سلیمان هم می تواند دیگر سهمیه ایران را کسب کند. در پایین جدول دو تیم شاهین بوشهر و پارس جنوبی جم که مشکلاتی عدیده در کوران مسابقات داشتند به لیگ یک سقوط کردند. تیمهای ذوب آهن،پیکان،ماشین سازی ،سایپا هم تا روز پایانی خطر سقوط را احساس می کردند. به‌هر حال با پایان یافتن لیگ نوزدهم باید به فکر فردای بهتر بود.برنامه ریزی دقیق ، اصلاح تقویم سالیانه و مطالعه پیرامون مباحث درآمدزایی و حق پخش تلویزیونی و بلیت فروشی را باید مهم پنداشت و برای آن طراحی درستی ارائه داد.