از سن 17 سالگی وارد کشتی شدم، در ابتدا به باشگاه گودرز در محله هفت چنار زیر نظر شادرواد استاد اصغر حسین قلی حدود شش ماه آنجا بودم بعد رفتم باشگاه پولاد خیابان شاهپور همان باشگاهی که آقا تختی آنجا بوده تمرینات خودم را ادامه دادم تا در سال 1344 به مسابقات جوانان کشوری در وزن 70 کیلو اعزام شدم که خوشبختانه به مقام اول رسیدم بعد از آن در سالهای 45 و 46 قهرمان آموزشگاه های کشور شدم چون آن زمان تمامی قهرمانان خوب در تمامی رشته های ورزشی از دل مسابقات آموزشگاهی وارد تیم های ملی می شدند.
علیرضا زیبا قهرمان اسبق تیم ملی در دهه چهل و پنجاه در ادامه صحبت های خود به خبرنگار البرز ورزشی گفت: روند رو به جلویی داشتم تا اینکه در تهران اول شدم و به مسابقات قهرمانی کشور رفتم همه حریفانم را بردم ولی در فینال به آقای کاظم غلامی از مشهد باختم و دوم شدم در سال بعد در مسابقات قهرمانی کشور که در شهرستان ساری برگزار می شد اول شدم و از آن تاریخ به بعد به عنوان یکی از مدعیان وزن 74 کیلوگرم به صورت مداوم در اردوهای تیم ملی کشتی آزاد بودم ولی متاسفانه در وزنی کشتی می گرفتم که قهرمانانی مثل استاد منصور برزگر، محمدرضا طاهری، مسعود مقربی، کاظم غلامی و خیلی های دیگر حضور داشتند و واقعا در این سالها موفق نشدم به آن مدالی که می خواستم برسم تا اینکه از طرف کادرفنی انتخاب شدم برای جام تفلیس گرجستان آنجا هم خوب ظاهر نشدم در ضمن چندین دوره با تیم راه آهن تهران در مسابقات باشگاه های ایران اول شدیم تا اینکه در سال 1356 دوباره به اردوی تیم ملی دعوت شدم ولی این بار هم شانس با من یار نبود داخل اردو درگیری بوجود آمد و سپس به خاطر انقلاب اردو تعطیل شد تا اینکه سال 1357 شادروان محمدعلی خجسته پور من را دعوت کرد تا تیم راه آهن را قبول کنم از همان تاریخ به استخدام راه آهن درآمدم و دیگر از دنیای قهرمانی خداحافظی کردم تا اینکه در سال 1372 در انتخابی های تیم پیشکسوتان اول شدم و به مسابقات جهانی بلغارستان اعزام شدم که حدود 5 سالی هم در مسابقات جهانی حضور داشتم که موفق شد 4 طلا، یک نقره و یک برنز بگیرم و بعد از آن هم به عنوان مربی تیم کشتی آزاد پیشکسوتان تا سال گذشته که در گرجستان برگزار ضد حضور داشتم.
زیبا افزود: در آخر می خواهم از شادروان منصور رحیمی ها که برای خیلی از قهرمانان زمان من زحمت کشیده و آنها را به استخدام راه آهن در آورده و بعد از حاج آقا طالقانی و تکتاز هم بابت زحماتی که برای ما پیشکسوتان کشیده اند تشکر می کنم.
گفت و گو از: احمد دباغ