پنجشنبه نهم فروردین ماه

دوومیدانی بانوان؛ فراز و فرودهای فراوان

دوومیدانی باشگاه های کشور در روز اول با جا به جا شدن یکی دو رکورد موجی از امیدواری را به وجود آورد که بانوان ما چقدر خوب می دوند، اما روز دوم آنقدر نتایج بد و ضعیف بود که گرد نا امیدی را همه جا بپراکند.

روح الله گلستانی مربی پیشکسوت دوومیدانی در گفت و گو با البرز ورزشی در این باره می گوید: واقعا نمی دانم چه اتفاقی افتاده نکند خدای ناکرده بعضی از این دوندگان دوپینگ می کنند، حدنصاب دوهای پنجهزار متر و ده هزار متر را که دیده ام متوجه شده ام دونده ها هر دو گام به گام به عقب می رفتند، آخر وقتی دونده ای ده هزار متر را در 61 دقیقه می دود، خجالت می کشیدم، دوندگان چینی این مسافت را 30 ثانیه می دوند، ما کجا هستیم در این بحر تفکر؟ به راستی چرا پریسا عرب روز دوم خوب نبود، چرا ما در 24 ماده دوومیدانی دونده های مطرحی نداریم پس معلمین ورزش مدارس چه خاکی بر سر ورزش ما می ریزند، پیشترها معلمین ورزش چقدر استعدادها را کشف می کردند، آیا هیچکس به این قضایا می اندیشد؟ گلستانی می افزاید: البته دو سه دونده ما تلاش وافری داشته اند، مریم کاظمی در پرش سه گام و دو امدادی 4 در 10 این دختر مودب و اخلاقمند تکواندو را رها کرد و به دنیای سکون زده دوومیدانی آمد یا فرزانه فصیحی رکورددار 60 متر و 100 متر که اسپانسر و حمایت رسانه ای دارد و سرریع ترین دونده بانوان ماست ولی درد دوومیدانی دلسردی مربیان است، امروز افغانستان با آن وضعیت اش حداقل 1500 دلار به مربیان حقوق می دهد یا یمن که پیشنهاد سه هزار دلاری به من داده است ولی اینجا هیچکس حالی از مربیان سازنده نمی پرسد و اگر هم حرفی بزند واویلا می شود. متاسفانه ما دوومیدانی نداریم و از این بیشتر چه بگویم، آقای کیهانی چیزی از این ورزش باقی نگذاشته است و بدبختانه مطبوعات به این رشته پرمدال توجه ندارند، تلویزیون هم که پول می خواهد تا یکی بیاید و کارشناسی کند.