جمعه دهم فروردین ماه

ورزش و انسان های دستکاری شده...

فرض کنید 200 سال بعد زندگی می کنید، فکر می کنید ورزش ها در آن زمان چه تغییری کرده باشند؟

با توجه به آمار، همه ساله رکوردهای ورزشی در حال افزایش هستند. تعداد گل های بازیکنان فوتبال، هندبال، فوتسال، وزنه های وزنه برداران هر سال افزایش پیدا می کند رکورد دوی سرعت همواره افزایش پیدا می کند و... شاید بتوان گفت این تاثیرات به دلیل بهبود تغذیه و سلامتی ورزشکاران است اما تاثیر مکمل ها را نمی توان نادیده گرفت. همه ساله داروها و تقویت کننده های بسیاری تولید می شوند که باعث می شوند ورزشکارانی همواره در کار خود بهبود پیدا کنند. برخی از این مکمل ها، دوپینگ محسوب می شوند. برخی از آنها قابل شناسایی نیستندو... در حال کلی به نظر می رسد استفاده از این تقویت کننده ها کیفیت ورزش را بالا برده است شاید دوپینگ اکنون ممنوع باشد، ولی کم کم لازم می شود (!) انتظارات مردم همه ساله از ورزش افزایش پیدا می کند. به تدریج ورزشکاران تبدیل به ماشین های تخصصی می شوند که تنها قابلیت آنها ورزش است چنین موجوداتی امروز هم وجود دارند این انسان های برتر و دستکاری شده، از کودکی مورد اصلاح قرار می گیرند تا ساختار بدنی خاصی پیدا کنند. شاید 100 سال بعد فوتبالیست هایی داشته باشیم که بتوانند در هر بازی 50 کیلومتر بدوند. مشاهده فعالیت چنین ورزشکارانی بسیار دیدنی تر خواهد بود. حالت دوم فرض کنید دارویی کشف شود که شکستگی استخوان را در عرض یک هفته خوب کند یا موادی اختراع شود که استحکام استخوان های ورزشکاران را چند برابر کند آیا در چنین شرایطی ترس از مصدومیت خواهید داشت؟ می توان چندین بازیکن فوتبال در سطح یک دنیا پیدا کرد که اگر مصدوم نمی شدند، یک زندگی دیگر و یک شهرت و کسب درآمد دیگری داشتند و مردم بسیاری می توانستند از دیدن فوتبال آنها لذت ببرند. عثمان دمبله و گرت بیل از نمونه های بارز این قضیه هستند. چه می شد اگر دارویی برای استحکام بیشتر استخوان ها و عضلات این بازیکنان به آنها تزریق می شد که مقاومت آنها بیشتر از انسان های عادی می شد؟ چه می شود اگر انسان هایی ارتقاء یافته تنها برای ورزش هایی خاص طراحی شوند؟ کسانی که بیشتر بتوانند بدوند، بیشتر بپرند، یا قدرت حمل بیشتری داشته باشند؟ حداقل در رده باشگاهی نباید استفاده از تقویت کننده ها ممنوع باشد چون هدف از بازی های باشگاهی، همان لذت از دیدن ورزش هایی در سطح عالی است. اگر خسنگی نباشد، مصدومیت نباشد و قدرت چند برابر باشد، بازی ها دیدنی تر خواهند بود و مردم پول بیشتری برای دیدن آنها پرداخت خواهند کرد. در این صورت تعداد لحظات دیدنی و کار خارق العاده ورزش هم بیشتر می شود در رده های ملی می توان ورزشکاران را جدا کرد یا مدتی به آنها استراحت داد که اثرات تقویت کننده ها در بدنشان از بین برود. اما برای رده باشگاهی چرا که نه؟ چگونه می توان ورزش ها را دیدنی تر کرد؟ سه راهکار داریم: تغییر تاکتیک، تغییر تعداد بازیکنان و افزایش تقویت بنیه ورزشکاران (البته شاید بتوان برای نوآوری ابعاد زمین های بازی ورزش ها را هم تغییر داد). در مورد تغییر تاکتیک، ژاوی هرناندز اسطوره فوتبال اسپانیا نظرش این بود که تمامی تاکتیک های فوتبال اعمال شده و چیز جدیدی باقی نمانده است. تنها روش باقی مانده، کاهش تعداد بازیکنان هر تیم از 11 به 10 یا 9 نفر است که به مربی امکان تغییرات اساسی در تاکتیک بدهد. روش سوم همان تقویت بازیکنان به گونه ای است که هرکدام بتوانند ناحیه عظیمی از زمین را پوشش دهند و تقریبا در هر پستی بازی کنند چنین بازیکنانی نیازمند توان دوی بسیار بالایی هستند. در جنگ جهانی نازی ها از ماده ای مسموم به اسم متامفتالین یک تقویت کننده برای سربازان خود می ساختند که با آن می توانستند بیشتر بدوند و بار بیشتری را حمل کنند. پس چنین موادی وجود دارد. هرچند شاید ساختن چنین انسان هایی برای جامعه خطرناک باشد ولی برای ورزش و تحت نظارت و کنترل هیات های ورزشی این کار قابل انجام و بی خطر خواهد شد. در حالت کلی، عطش تماشاگران ورزش های گروهی و انفرادی روز به روز در حال افزایش است و بینندگان هر روز انتظار دارند کارهای عجیب و خارق العاده ای از ورزشکاران محبوب خود ببینند بنابراین چرا وارد وادی تقویت هر چه بیشتر ورزشکاران نباید شد؟ می توان از هم اکنون دید واضحی از آینده باشگاهی داشت که تبدیل به صحنه های سینمایی شده اند. انسان هایی که می توانند چنان بپرند که تقریبا مانند پرواز باشد، چنان بدوند که قهرمان دوی صد متر می دود و چنان مبارزه کنند که مانند گلادیاتورها برای مرگ و زندگی باشد.