جمعه دهم فروردین ماه

کجاست حمیت جمعی؟!

در این ورزش تر و خشک باهم می سوزند، انگار جنگلی شده که در همهمه و غوغای آن هیزم شکن بیشتر می شوند.

افشاگری درباره کت و شلوار 20 میلیون تومانی برای مدیرعامل قبلی پرسپولیس که تازه از جنس فوتبال هم بوده نه تنها اعجاب برانگیز می نماید بلکه این پرسش را پیش می آورد که اگر یک ورزشکار برجسته که به کسوت مدیریت درآمده اهل دلسوزی و تعهد عملی نباشد پس باید به چه افرادی و تیپی اعتماد کرد؟ در برخی از باشگاه های دیگر هم بده و بستانها کم نبوده است یا مدیران و وابستگان و فامیل خود را به وادی مدیریت درآمدسازی (!) باز کرده اند، در چنین اوضاع و احوالی است که گاهی قدرت دفاع از ورزشیان به حداقل می رسد، البته که پول و درآمد و جاذبه های اجتماعی و ورزشی همه کنار هم افراد را برجسته می سازد اما به چه قیمتی؟ آیا ورزشیان ما نباید کمی تا قسمتی حمیت قسمتی داشته باشند؟ واقعا که میان شعله های یک درد می سوزیم و... خوزستان و نخل های سوخته اش  width= استان خوزستان و نخل های سوخته اش، سمبل مقاومت، دلیری و وطندوستی است، رشادتهای مردم خونگرم جنوب طول تاریخ به ویژه در ایام جنگ تحمیلی عراق به کشورمان در دل تاریخ ثبت شده است هرچند فرصت کافی پیدا نشده تا عظمت جانفشانی های مردان خوزستان را به تصویر بکشیم، اما این خطه نفت خیز و زرخیز به اندازه رشادتهایش مورد توجه واقع نشده است و دیروز که شنیده ایم آقای شریعتی استاندار این استان از میزبانی یک تورنمنت هندبال در جنوب استقبال کرده اند باید به ایشان یادآوری کنیم که فوتبال خوزستان بیشتر از همه نیازمند مداخله موثر و حمایت ایشان است، استانی که معدن زرخیز استعداد است اما تیمهای لیگی اش پر از بازیکنان غیر بومی اند و جوانان جنوبی اغلب پشت دیوار حسرت مانده اند. آقای استاندار در ورزش خوزستان باید بازنگری اوضاع فوتبال، بسکتبال، بوکس، دوومیدانی، شنا و... در اولویت قرار گیرد، سپس هندبال...