جمعه دهم فروردین ماه

فصیحی، اسفندماه جهانی در چین

جراحی خارپاشنه پای احسان حدادی در خارج از کشور تایید شد، آقا احسان به دیار ژرمن ها می رود، حالا اینکه آیا پزشکان ایرانی که در دنیا شهره اند می توانند خار را بدون مشکل از پای پرتابگر سرشناس درآوند، سوالی است که مسوولان بهتر می توانند پاسخ بدهند.

اینکه برای سلامتی قهرمانان المپیکی مان از جمله حمیده عباسعلی و احسان حدادی هزینه کنیم، جای دوری که نمی رود هیچ باید هم با وسواس و دقت عمل کنیم تا دچار اما و اگرها نشویم اما در همین دوومیدانی دونده هایی داریم چون فرزانه فصیحی که شش ماه است دنبال پنجهزار دلاری است که برای کسب ورودیه مسابقات جهانی و اردوگاه صربستانی هزینه کرده است می دوند، ده هزار دلار خارپاشنه پای حدادی کجا و پنجهزار دلار ناقابل فصیحی کجا؟ اما فراموش نکنیم که فصیحی به عنوان نخستین بانوی دوومیدانی ایرانی است که جواز جضور در مسابقات داخل سالن جهان را به دست آورده است، وی باید اسفندماه در جمع دوندگان سراسر دنیا در چین از اعتبار ورزشکاران زن ایرانی دفاع کند، برای فصیحی چه کرده ایم؟ او باید برای کسب آمادگی بیشتر جهت حضور در پیست های جهانی پکن در خارج از کشور به ویژه صربستان اردو بزند و تمرین کند، آیا این را مسوولان ورزش و دوومیدانی در خاطر دارند؟ دوومیدانی ورزش رکوردها و صدمه های ثانیه است، برای خلق این حد نصابها باید سالها زحمت کشید و میلیاردها هزینه کرد، ورزش قهرمانی اصولا هزینه بر است، پس تفاوتی بین دونده های زن و مرد قایل نشویم.