جمعه دهم فروردین ماه

یادگار ماندگار...

در دهه پنجاه که تیم ملی فوتبال ایران حرف اول آسیا را می زد تیم ملی ب هم داشتیم که از بازیکنان خوبی برخوردار بود. این تیم که در واقع تیم ملی دوم ایران بحساب می آمد باید در زمانی که تیم ملی بزرگسالان احتیاج به استراحت و یا بازیکنان مصدوم داشت به مصاف حریفان می رفت.

به همین منظور جهت آماده ساختن تیم ملی ب فدراسیون فوتبال آن زمان تیم قدرتمند منچستر یونایتد را به ایران دعوت کرد تا تیم ملی ب یا امیدها در جریان این دیدار نقاط ضعف خود را شناسایی کنند و به مرز آمادگی برسند، دیداری که روز دوشنبه دوم آبان 1356 در ورزشگاه امجدیه برگزار شد.

تیم منچستر یونایتد با بزرگانش همچون پدی روچ، آلکس فورسایت، جیمی نیکول، مارتین بوخان، گوردون هیل، استیو کاپل، کریس مک گراس و ... به ایران آمد تیم ملی ب یا همان امیدها در نیمه اول در مقابل سرعت و تاکتیک منچستر یونایتد حرفی برای گفتن نداشت چه بسی اگر بازی بجای امجدیه در ورزشگاه آزادی که زمین مناسب تری داشت برگزار می شد تیم ملی ب ایران گلهای بیشتری دریافت می کرد.

 class=

شیاطین سرخ در اوج آمادگی بودند که به ایران آمدند. یونایتدها با بازی پر تحرک خود در ابتدا بچه های تیم ملی ب را مجبور به دفاع کردند و ابتکار عمل را در دست گرفتند اما در نیمه دوم امیدهای ایران بازی را بهتر آغاز کردند و تا اندازه ای توانستند فوتبال خود را به نمایش بگذارند این بازی با نتیجه دو بر صفر با گلهای استیو کاپل (27) و کریس مک گراس (55) به سود منچستریونایتد به پایان رسید.

صرف نظر از این نتیجه، این دیدارهای تدارکاتی مناسب باعث شده بود که فوتبال ایران یک سر و گردن از سایر رقبای خود در آسیا بالاتر باشد امیدهایی که جایگزین مناسبی برای بزرگسالان بودند اما در حال حاضر جایگاه تیم ملی ب یا همان امیدها کجاست؟

 class=

آیا تیم ملی امید ما در آسیا حرفی برای گفتن دارد تا بتواند جانشینان مناسبی برای بزرگسالان باشند؟ زمانی می توان به موفقیت تیم ملی امیدوار بود که امیدها در آسیا موفقیتی کسب کرده باشند.

اسامی تیم ملی ب:

ایستاده از راست: علیرضا قشقائیان، نادر فریاد شیران، حمید علیدوستی، کامل انجینی، عبدالرضا برزگری و رضا رجبی

نشسته از راست: مسلم خانی، حبیب خیبری، حسین فداکار، بهتاش فریبا، مصطفی مسلمی (کاپیتان)

نویسنده: حبیب رحیمی