پنجشنبه نهم فروردین ماه

... این فوتبال مایوس ما!

پرسپولیس مقابل تیم سر تا پا مسلح الدحیل خوب ظاهر شد و در بسیاری از لحظات هم سوار بر بازی بود ولی عاقبت با یک پنالتی مشکوک به این تیم چند ملیتی باخت.

داور سریلانکایی همه صحنه های 50 - 50 را به سود میزبان سوت می زد، نگاهی به بازیکنان الدحیل معز علی و بن عطیه، ادمیلسون، بوضیاف و... نشان می دهد که قطریها چقدر برای فوتبال باشگاهی خود سرمایه گذاری کرده اند و به لطف دلارهای نفتی چقدر در مقر تصمیم گیری کنفدراسیون فوتبال آسیا تاثیرگذار و ذینفع اند. باشگاه های قوی پایه های تیم ملی کشورها را قوت می بخشند ولی ما در این سالها آنقدر دچار کجروی و کج اندیشی ها شده ایم که بزرگترین باشگاه های ما که شهرت جهانی داشته اند را با خاک یکسان کرده ایم و چون نظارت و مسوولیت پذیری نبود با نگاه سیاسی خود پرسپولیس و استقلال را از آن عظمت و ابهت بین المللی به زیر کشیده ایم و کاری کردیم که دشمنان هم نمی توانستند انجام بدهند، واقعا چه بر سر این فوتبال ما آمده که با اینهمه جمعیت و جوانان مشتاق فوتبال مقابل کشورهای کوچک منطقه متوقف می شویم، آنها توانستند از پول برای ایجاد موقعیت و هویت بین المللی سود برده اند و ما ناتوانیم تیشه به ریشه زده ایم و موقعیت فوتبال را موقعیت برخی ها کرده ایم که متاسفانه در AFC هم حرفی برای گفتن ندارند. چه کسانی مسوول اند و باید جوابگو باشند، اصلا پاسخگویی در قاموس ورزش کشور ما وجود دارد؟ حالا پرسپولیس نمایش معقولانه ای مقابل الدحیل داشته است باید با تیم الشارجه امارات بر سر صعود پیکار کند، الشارجه هم چند ملیتی است، نمی شود از عربها ایراد گرفت ما پول را صرف بازیکنان بیمار و مساله دار آفریقایی می کنیم آنان دنبال بهترین خریدها هستند، تفاوت دیدگاه مسوولان دو کشور را ببینید از کجا تا به کجاست؟ به هر روی الشارجه با شش گل التعاون را مغلوب کرد، التعاونی که پرسپولیس با یک گل آن را شکست داده بود، می دانیم کار دشوار است و آنها سوپراستارهایی چون کایو برزیلی را دارند ولی سرخپوشان به لطف آنالیز خوبی که دارند، شاید بتوانند کارستانی به پا کنند و فوتبال مایوس و سر خورده ما را جانی تازه ببخشند، امیدواریم پرسپولیس توانایی گشودن این گره را داشته باشد.