امروز سالروز شکستن حصر آبادان است، شهری که همپاری خرمشهر نماد ایستادگی و دلاوری بوده است و زادگاه قهرمانان واقعی و راستین که در بین آنها ورزشکاران زیادی وجود داشته اند که معنی رشادت بوده اند.

در ایام دفاع مقدس البته مردان و زنان جای جای سرزمین مقدس ما جان بر کف به دفاع از مرز و بوم خویش برخاسته بودند اما نخل های سوخته آبادان و خرمشهر همچنان سرفراز ایستاده و گواهی می دهند که جوانان خوزستان چه حماسه هایی که خلق نکرده بودند و چه رنج هایی که بر آنان عمل نشده بود، امروز اما با گذشت آن دوران که پایمردی جوانان ایران عزیز و به ویژه جنوب زبانزد جهانیان شده بود، این پرسش پیش می آید آیا ما و مسوولان وظیفه و حق را درباره آبادانی ها ادا کرده ایم؟ آبادان و خرمشهر چه ورزشکارانی داشته اند در والیبال، بسکتبال، بوکس، دوومیدانی، بانوان و البته که فوتبال، امروز چه بر سر ورزش آبادان و خرمشهر آمده است؟ می پذیریم که پاک کردن آثار جنگ زمان بر و هزینه بر است ولی در حیطه ورزش و جوانان تا آنجا که می دانیم آنگونه که شان آبادانی ها و خرمشهرنشینان بزرگوار است کار نکرده ایم حتی تیم صنعت نفت دیگر مثل سابق نمودار حضور غیرتمندانه برزیل ایران نیست، به پاس همه غیرتمندی هایی که مردم خوب و صبور و خونگرم آبادان و خرمشهر در چهار دهه اخیر از خود نشان داده اند، بیاییم نگاهی جدی و اساسی در جهت بومی گرایی در این مناطق داشته باشیم، امور ورزش و جوانان را به جوانان شایسته و تحصیلکرده جنوبی بسپاریم و با اقدامی انقلابی جبران مافات کنیم، همه ما به جوانان و مردم خوزستان بدهکاریم. ... و اما امروز و فردا امشب استقلال با پاختاکور ازبکستان و فردا هم پرسپولیس با السد قطر رقابت می کند؛ تا اینجای کار بازیکنان این تیم با تعصب و دوندگی زیاد تلاش کرده اند و سربلند مانده اند، آنها مانند اسلاف خود ثابت کرده اند که می توانند با شور فراوان خود کمبودها و ضعف های مدیریتی را هم جبران کنند. ما هرگز به ورزش نگاه سیاسی نداشته ایم چرا که معتقدیم ورزش عامل پیوند ملت هاست اما امروز و فردا از جوانانمان انتظار داریم که به یاد بیاورند در هفته دفاع مقدس قرار داریم و سالها پیش جوان های مملکت چگونه جان خود را فدای ملت و کشور کرده اند و فوتبالبازان ما می توانند نمادی از آن خودگذشتگی ها باشند و همین تنها توصیه ماست.