جمعه دهم فروردین ماه

کلاهی: به حق خودم نرسیدم

در هر دو رشته آزاد و فرنگی کشتی می گرفتم و افتخارات زیادی به دست آوردم اما فکر می کنم حقم بیش از اینها بود.

هاشم کلاهی هم مثل بسیاری از قهرمانان کشتی می توانست بسیار بیشتر از قهرمانی آسیا و تورنمنت های معتبر بین المللی برای ورزش ایران مدال کسب کند اما مشکلات فراوان و فراز و فرود در تصمیم گیری مسئولین وقت ورزش باعث شد تا امکان‌حضور در میدان المپیک را پیدا نکند. وی در این رابطه و چگونگی حضور خود در عرصه کشتی تا دستیابی به پیراهن تیم ملی به خبرنگار خبرگزاری البرز گفت: متولد تهران هستم و دوران کودکی و نوجوانی را در منطقه سنگلج، شیخ هادی و حسن آباد سپری کردم برادر بزرگم منصور کلاهی قهرمان کشتی آزاد و فرنگی کشور شده بود. او هم دوره نامدارانی چون مرحوم محمدرضا نوایی، داریوش واعظی و محمد مشهدی اسماعیل بود. من هم برای اینکه از قافله عقب نمانم موفق شدم قهرمان رده سنی جوانان آموزشگاهها و کشور شوم. به دلیل موفقیت های پیاپی به عنوان یکی از اعضای تیم ملی جوانان راهی پیکترهای جهانی بلغارستان شدم. بعد ها و در رده سنی بزرگسالان نیز موفقیت های خودم را در آزاد و فرنگی دنبال کردم. آن زمان رقبای سرسخت و توانمندی چون دقت پور، طالقانی و زینعلی زاده برابرم بودند. نمایش خوبی که داشتم باعث شد تا به عنوان یکی از اعضای تیم ملی کشتی آزاد در جهانی مکزیکوسیتی حضور داشته باشم. تیم ایران در آن میدان سوم شد. وی ادامه داد: از آنجایی که در هر دو رشته ازتد و فرنگی پرقدرت و توانمند ظاهر می شدم فدراسیون و مربیان وقت تیم ملی به تناوب از من در ترکیب تیم های ملی هر دو رشته استفاده می کردند. ضمن اینکه در تورنمنت های یاشاردوغو، و یالماز ترکیه، ابراهیم مصطفی مصر، بلغارستان و ارمنستان مدال های ارزشمند طلا و نقره گرفتم. به تشخیص مربیان به همراه تیم ملی فرنگی در جهانی سوئد حضور پیدا کردم . همان جایی که مراد علی شیرانی به مدال برنز دست یافت. شانس با من یار نبود تا موفقیت هایی را که در تورنمنت ها کسب می کردم در میادین جهانی تکرار کنم. پس از نمایش خوبی که در جام پادوبنی شوروی داشتم به عنوان عضو تیم ملی در المپیک مونترال ۷۶ انتخاب شدم.پس از انقلاب در اوج آمادگی و تجربه در ترکیب تیم اعزامی به المپیک مسکو قرار گرفتم اما متاسفانه هیجگاه این اعزام انجام نگرفت و ما مسابقات را تحریم کردیم.  width= کلاهی خاطرنشان کرد: هم زمان در هر دو رشته آزاد و فرنگی کشتی می گرفتم‌ و مورد توجه مربیان تیم ملی هر دو رشته بودم. در مسابقات آسیایی لاهور پاکستان به همراه حسین تورانیان طلا گرفتم و متعاقب آن توانستم در رقابت های ارتش های جهان نیز اول شوم. بعد ها یک حادثه باعث شد تا دو سال از کشتی دور باشم اما در بازگشت دوباره توانستم عنوان پهلوانی کشور را از آن خود کنم. احساس می کردم زمان خداحافظی فرا رسیده به همین دلیل به حرفه مقدس مربیگری روی آوردم و حدود ۳۰ سال در سالن هفتم تیر تمرین دادم و شاگردان قهرمان بسیاری را تربیت کردم. این افتخار را داشتم در زمان استاد صنعتکاران چند سال مربی جوانان باشم و در دوره طالقانی افتخار مربیگری مسابقات آسیایی بزرگسالان و سپس در جام جهانی مسکو نیز مربی تیم ملی بودم که توانستیم تیم کشتی آزاد آمریکا را شکست دهیم. حدود ۱۴ سال نیز در باشگاه هما مربیگری کردم و یکی از تیم های قدرتمند لیگ کشتی در آن دوره بودیم. این پیشکسوت امروز و قهرامان و مربی پیشین تیم های ملی کشتی در پایان تاکید کرد: به جرات می توانم بگویم به حق واقعی خودم در کشتی نرسیدم. با وجودی که بسیاری از قهرمانان آن روز کشتی آزاد و فرنگی را شکست دادم اما روزگار با من مهربان نبود تا از سکوهای جهان و المپیک بالا بروم. ۴ سال در دوران اوج و توانایی به دلایل شرایط خاص کشور همانند بسیاری از قهرمانان شایسته به مسابقات جهانی و المپیک اعزام نشدم . اگر بگویم از جمله نسل سوخته ورزش هستم سخنی به گزاف نگفته ام. گفت و گو از: احمد دباغ