مسوولان ورزشی و سیاسی لابد بازخورد و بازتاب موفقیت تیم فوتبال پرسپولیس را در لیگ قهرمانان آسیا دیده اند که چگونه روحیه و امید و سر زندگی را در جامعه ایرانی پراکنده است.

توفیقی که هنوز به فرجام نهایی نرسیده است این تاثیر اجتماعی ورزش قهرمانی است، تازه پرسپولیس بخشی از فوتبال ورزشی ماست اما بخش دیگر مربوط به استقلال است که متاسفانه در بدترین ایام روزگار فعالیتهای ورزشی اش به سر می برد. باشگاهی که نه مدیر عامل دارد نه سرمربی و کادر فنی و نه حتی روزنه ای برای باز شدن پنجره نقل و انتقالات. پرسپولیس در شرایطی دماغ تیم های چند ملیتی عربی را به خاک مالید که اوضاع به سامانی نداشت اما با همه مشکلاتش به لطف پرسپولیسی های ناب جمع و جور شد و آبرو داری کرد اما استقلال چه؟ چرا وزارت ورزش نمی تواند یا نمی خواهد به این باشگاه تشکیلات بدهد و هویت آن را با احتمام استقلالی های ناب برگرداند. آمدن افراد معمولی و سفارشی در راس هرم باشگاه گره ای از گره های استقلال و حتی پرسپولیس را نمی گشاید باید فکری اسای کرد تا این دو باشگاه به مردم واگذار شودکه در آن صورت هیچ طوفانی قادر به آسیب رساندن آنها نمی شود. متاسفانه امروز استقلال با همه سوابق و سرمایه هایش به یک تیم بحران زده تمام عیار تبدیل شده است براستی تعریف مدیریت بحران در فوتبال چیست و چگونه نموذد پیدا می کند؟ این هشدار را درباره ی پرسپولیس هم داریم تیمی جوان کاری کرد کارستان اما هنوز عرق دوندگی های تیم خوش نشده آن سوی مرزها از ضعف مدیریت ورزش ما سواستفاده کرده اند تا مانع از تداوم پیشتازی ستارگان سرخپوش ایرانی شوند، اینکه از داخل خط داده اند یا نیش عقرب کشورهای عربی از سر اقتضای سیاست و طبیعت آنهاست نمی دانیم. ما در طول تاریخ در کنار خادمان فراوران جان سخت و جان نثار به قدر کافی خائنینی را هم داشته ایم که منافع ملی را فدای امیال شخصی و گرایشات باندی کرده اند اما اینک می توانیم در سایه توپ که عامل وحدت است مقابل توپهایی که از توپخانه های حاسدان شلیک می شود بایستیم به شرط اینکه تفکر ما وحدت و احتلای فوتبال ملی ایران  باشد پس ای وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک پا پیش بگذارید و ثابت کنید که مدیران دوران بحران ها هستید.