جمعه دهم فروردین ماه

...کاش غرور ملی

تصویر حزن برانگیزی است گریه شیخ جوان عربستانی بعد از شکست النصر از شجاعان فوتبال ایران اما این عکس گویای بسیاری از واقعیت هایی است که باید به آن بپردازیم.

در روزهایی که فوتبال این بخش از قاره آسیا درگیر جوو سیاستی ورزش منطقه شده و قلیان احساسات افراطی حواشی اجتماعی زیادی را به وجود آورده است قلم ها به شمشیر تبدیل شده اند و باقی قضایا که ناگهان یحیی گل محمدی حرفی زد تحسین برانگیز، او گفت: به جای تحقیر و توهین به حریف منطقی بنویسیم و منطقی بگوییم همان گونه که ما از اهانت و موذی گری های شیخ نشینان منطقه طی دوسه دهه اخیر فراوان آزار دیده ایم و اعمال آنها را نکوهش کرده ایم ما هم به عنوان مردمان کشوری با سابقه تاریخی و داشتن دهها ستاره تابناک در عالم علم و ادب و فرهنگ که افتخار بدون تردید کشورهای مسلمان هستند باید پخته و سنجیده عمل کنیدو به اصطلاح خون را با خون نشوئیم، ورزش عامل وحدت مردم جهان است و زبان بین المللی این را در یادداشت چند روز پیش هم نوشته بودیم و با یحی هم عقیده ایم که ناسزا گفتن و استفاده از واژه های کثیف و.. جز دامن زدن به آتش اختلافات قومی و ملی و منطقه ای پیامدی نخواهد داشت. بیاییم از موفقیت پرسپولیس موجی به وجود آوریم تا دامنه ی اقتدار آن همه منطقه را در بر بگیرد و کاری کنیم که موجبات بیداری مسوولان خواب آلود ورزش و حتی غیر ورزشی شود که دنیا را آب ببرد آنها را خواب می برد. مسوولانی که از یک پیام روی بخش ملی و التیام بخش ناتوانند، خلاصه اینکه ما هم از رسانه هایی بودیم که تصویر به خاک نشسته و گریان فلان شاهزاده عربستانی را بعد از شکست النصر در کنار دروازه فوتبال چندین بار بازتاب دادیم. اما به قول دوست نویسنده ای ای کاش برخی از مسوولان ما هم تعصب و عرق آن شیخ جوان را داشتند و همپای جوانان غیور و پر شور ایرانی در ناکامی و شادکامی اشک حسرت و یا اشک شوق می ریختند. ورزش در همه جای دنیا تجلی انسانیت و البته غرور ملی است و در دریغا که در حسرت این غرور در نزد برخی مسوولان می سوزیم.