جمعه دهم فروردین ماه
نیم نگاه...

مربیان ایران؛ دقت، خست و نظارت

بعضی از رشته های ورزشی ما کمتر صدا دارند ولی حداقل در سطح آسیا برای اعتبار و موقعیت خوبی هستند مثل ورزش تیراندازی که هم اینک شش سهمیه المپیکی دارند معمولا اهالی تیراندازی کمتر اعتراض می کنند و در معرض رسانه ها قراردارند یادمان می آید که پارسال شاید همین مواقع بوده که با الهام هاشمی سرمربی تیم ملی ایران گفت و گو کردیم و وی که چند سالی در شرق آسیا مربیگری تیمهای ملی برخی کشورها را بر عهده داشت چنان با دقت و خست با ما حرف زد که انگار دوست ندارد حتی یک کلمه یا جمله علیه فدراسیون وقت گفته باشد.

بعضی از رشته های ورزشی ما کمتر صدا دارند ولی حداقل در سطح آسیا برای اعتبار و موقعیت خوبی هستند مثل ورزش تیراندازی که هم اینک شش سهمیه المپیکی دارند معمولا اهالی تیراندازی کمتر اعتراض می کنند و در معرض رسانه ها قراردارند یادمان می آید که پارسال شاید همین مواقع بوده که با الهام هاشمی سرمربی تیم ملی ایران گفت و گو کردیم و وی که چند سالی در شرق آسیا مربیگری تیمهای ملی برخی کشورها را بر عهده داشت چنان با دقت و خست با ما حرف زد که انگار دوست ندارد حتی یک کلمه یا جمله علیه فدراسیون وقت گفته باشد.


با همه احترامی که برای خواهرانمان در کسوت مربی ، ورزشکار و به ویژه نواب رئیسی قائل هستیم همواره از این همه احتیاط کاری در عجب وده ایم تا اینکه دیروز و پریروز متوجه شدیم که سرمربی تیم ملی تیراندازی نسبت به قراردادی که باید با ایشان بسته می شد دست به اعتراض زد و حتی کار به مداخله وزارت ورزش کشید بدون تردید کارد به استخوان یک مربی آگاه که روانشناسی هم خوانده است می رسد که اینگونه از سمت و مسئولیتی که نسبت به آن علاقمند و متعهد است کنار می کشد.

اعتقاد داریم که وزارت ورزش باید همواره و همیشه باید به عملکرد فدراسیون های ورزشی و به ویژه نحوه قرارداد با مربیان و دست اندکاران باید نظارت دائمی داشته باشد و امروز که شنیده ایم قرار است معاونت حقوقی وزارت ورزش در این باره و از جمله قرارداد با مربیان و بازیکنان خارجی وارد شود و بر آن نظارت نه دخالت دقیق داشته باشد خواهان تسری این قائده در مورد مربیان وطنی هم هستیم. منتقی نیست که مربیان ایرانی با همه توانمندی هایی که دارند مورد کم توجهی قرارگیرند.
نویسنده: رضا اسماعیلی