بیا تا قدر یکدیگر بدانیم ولی افسوس که قدر درهای گرانبهایی را که در اطراف ما زندگی می کنند را نمی دانیم. امروز که چهارمین سالگرد درگذشت معلم مکتب استقلال را پشت سر می گذاریم بیش از پیش افسوس می خوریم که چرا پندهای بزرگان ادب و فرهنگمان را آویزه گوش قرار ندادیم.    

بیا تا قدر یکدیگر بدانیم ولی افسوس که قدر درهای گرانبهایی را که در اطراف ما زندگی می کنند را نمی دانیم. امروز که چهارمین سالگرد درگذشت معلم مکتب استقلال را پشت سر می گذاریم بیش از پیش افسوس می خوریم که چرا پندهای بزرگان ادب و فرهنگمان را آویزه گوش قرار ندادیم.

اسطوره های ورزش را یکی یکی از دست می دهیم دیروز ناصر خان حجازی و غلامحسین مظلومی و امروز منصور پورحیدری و جعفر کاشانی ؛ صحبت از رنگها نیست حرف ما از ارزش انسان هایی است که بنیان گذار مکاتب ارزشمند اخلاقی و انسانی در عرصه فوتبال بوده اند از دکتر اکرامی گرفته تا پرویز دهداری که هر کدام ردپایی ماندگار در دنیای توپ گرد از خود بر جای گذاشته اند و ما انسانهای به ظاهر زنده و مسوولان به ظاهر متعهد در عرصه ورزش و تربیت بدنی آنقدر غرق در گرفتاری های روزمره شده ایم که حتی فرصت به یاد آوردن این نام ها و خادمان بزرگ را دریغ کرده ایم به راستی در کجای دنیا با خادمان و پیشگامان ورزش و هنر و اجتماع خود چنین بیگانگی می کنند که ما اینگونه رفتار می کنیم؟!

می گویند پیشکسوتان آینه داران نسل جوان هستند و ما این گفته نغز را هم از یاد برده ایم امروز که دقایقی کوتاه پای صحبت فرزند منصورخان نشسته ایم چقدر رنج برده ایم که مسوولان باشگاه بزرگی چون استقلال میلیاردها تومان به پای شفر و فلان بازیکن درجه چندم خارجی می ریزند اما از پرداخت مبلغ جزئی به عنوان حق مسلم یک مربی خودداری می کنند این تازه احوال خانواده منصور پور حیدری است که مردم دار و بامرام بوده است. باید دید که در دل خانواده های زنده یادها ناصر حجازی، غلامحسین مظلومی، عزت جهان ملکی- ابراهیم آشتیانی و دیگران چه می گذرد که دیگر حال و حوصله ی درد دل را هم ندارند.

نویسنده: رضا اسماعیلی