بلغارستان فقیرترین کشور اروپایی است، اما همین کشور به همراه برزیل بالاترین صدور بازیکنان والیبال را به جهان دارد، بازیکنانی که در آن سوی مرزها مبلغ کشورشان هستند و سالانه میلیون ها دلار ارز به کشور وارد می کنند.

از زالتانف و کاروف گرفتنه تا گانف که اکنون ریاست فدراسیون بلغارستان را بر عهده دارد تا سوکولوف و سالپاروف که از بهترین لیبروهای دنیاست همه و همه کنار تکنیک و مهارتهای فردی انسانهایی نوعدوست و وطن پرست پرورش یافته اند، این آدمها را مربیان بزرگ و یک محیط فرهنگی ارزشمند پرورش داده اند، نمودار این فرهنگ فکری را فراوان در بلغارستان می بینم بعد از سوکولوف و همسرش و چند بازیکن شاخص که روزانه ماسک و مواد ضدعفونی کننده بین همشهریانشان توزیع می کنند، تصاویری به دست ما رسیده که والیبالبازان یک شهر در حومه دانوب و نزدیکی کشور رومانی دست به توزیع مجانی ماسک رایگان زده اند تا تعمیق فنی و فرهنگی والیبال را در این کشور کوچک شرق اروپا نشان دهند، اما ما چه کرده ایم، کدام میلیاردر والیبالی ها همت به خرج داده است؟

به جز محمدرضا حضرت پور که یک نوجوان است ستارگان والیبال شعر تبدیل به شعور شده؛ بنی آدم اعضای یکدیگرند را از یاد برده اند، گلایه ای نداریم چون تفکرات در والیبال ما انتزاعی است و فلسفه و مکتبی وجود ندارد، وگرنه امروز مربی جوان بین المللی حسین کاظمی در بیمارستان عرفان تنها نمی ماند، بیائیم ما هم ورزشکارانی با افکار بلند انسانی باشیم.

نویسنده: جمشید حمیدی