جمعه دهم فروردین ماه
معماری جدید با دفاع سه نفره؛

شبیه سازی تاکتیکی با رعایت اصل جوانگرایی

برد تیم ملی در مصاف با بوسنی با تحول گرایی و جوانگرایی همراه بود که بهره بردن از دفاع سه نفره و حضور دو بازیکن در فاز تهاجمی از استراتژی اسکوچیچ حکایت داشت.

برد تیم ملی در مصاف با بوسنی با تحول گرایی و جوانگرایی همراه بود که بهره بردن از دفاع سه نفره و حضور دو بازیکن در فاز تهاجمی از استراتژی اسکوچیچ حکایت داشت.

 

تیم‌ملی بعد از مدتها به تغییر شیوه در دفاع و حمله روی آورد.استفاده از دفاع سه نفره و داشتن دو بال کناری به عنوان وینگرهای تهاجمی در فوتبال مدرن امروزی مورد اقبال اغلب مربیان اروپایی قرار گرفته است.
شاید بایرن مونیخ آلمان را باید سرآمد باشگاههای اروپایی قلمداد کرد که مدافعانش در اجرای دفاع سه نفره تبحر و هماهنگی خوبی دارند.هلند،آلمان و ایتالیا هم تجارب خوبی در این شیوه دارند.

 

در تیمهای باشگاهی ایران هم استراماچونی در مدتی که در استقلال بود با اتخاذ روش ۲-۵-۳ فوتبالی مدرن و امروزی ارائه داد که به شدت مورد اقبال هواداران قرار گرفت. تیم ملی در دو دیدار قبلی مقابل بحرین و عراق از لغزش دفاعی و ناهماهنگی در خط هافبک لطمه دید و دو باخت سنگین متحمل شد و...


مجموعه این برداشت ها و داده ها و مطالعات صورت گرفته از سوی اسکوچیچ و وحید هاشمیان منجر به تصمیمی تازه شد.اینکه جوانگرایی و تحول گرایی با رویکرد به شیوه دفاع سه نفره به عنوان یک اصل مهم برگزیده شود. این تفکر در  تمرینات اولیه در تهران و سارایوو به اجرا درآمد و در بازی تدارکاتی با بوسنی به اجرا در آمد.

 

حضور شجاع ،کنعانی و پورعلی گنجی به  عنوان مدافعان میانی در آزمون نخست امیدوار کننده بود.حیف که ادین ژکو مهاجم سرشناس بوسنی و عضو تیم رم ایتالیا غایب بود.(حضور او می توانست عملکرد خط دفاع ما را بهتر مورد آزمایش قرار دهد). در خط حمله هم در غیاب آزمون و طارمی،استفاده از کاوه رضایی و وحید امیری خوب و اثر گذار بود و اضافه شدن قلی زاده در زمین حریف عملا تیم ملی را در فاز تهاجمی به شیوه سه مهاجم تغییر می داد.

 

باید اذعان کرد تیم بوسنی با تیمی که قبلا می شناختیم و نمایش آنها را در جام جهانی ۲۰۱۴ دیده بودیم تفاوت آشکاری داشت. آنها قدرت و هماهنگی قبلی را نداشتند ،اما در نقطه مقابل بازیکنان ما انگیزه و تلاش بیشتری از خود نشان دادند. اعتقاد دارم بازیکنان جوان و نفرات جانشین در ترکیب تیم ملی امیدوار کننده ظاهر شدند و این نکته پیام ویژه دیدار با بوسنی بود.

 

امیر عابدزاده در درون دروازه با اعتماد به نفس و انگیزه والا نقطه اطمینان تیم بود.پور علی گنجی  به عنوان سوئیپر و مدافع مرکزی هماهنگی خوبی با شجاع و کنعانی داشت. در خط میانی بازگشت سعید عزت اللهی  به میدان و حضور  او در فرصت کم نشان داد که او می تواند به همراه نور اللهی مکمل خوبی در خط هافبک باشد.شاید بردن حاج صفی به دفاع کناری کارایی بیشتری داشته باشد.حاج صفی در وقت نخست در کنار نوراللهی عملکرد خوبی نداشت و به چشم نیامد.

 

عزت اللهی در دقایقی که به میدان آمد در توپگیری،تسخیر فضا،بازی سازی و نبردهای هوایی موفق عمل کرد و پاس عمقی او به قائدی که پایه گذار گل دوم شد ،نشان از دقت او در پاس دهی شد. تیم ما برای توفیق و اجرای دقیق شیوه جدید نیاز به تمرینات بیشتر و مرور تاکتیک مورد نظر اسکوچیچ دارد.این نکته در باره دو وینگر کناری باید با دقت مضاعفی همراه باشد. 

 

صادق محرمی در بال راست اگر چه پر تحرک بود ،اما در کار تهاجم و پایه گذاری حملات نقش موثری نداشت.میلاد محمدی در بال چپ هم مشارکت کمتری در فاز حمله داشت.این در حالی است که در شیوه ۲-۵-۳ باید  از دو بال فعال بهره برد و با محکم کردن خط هافبک و با پنج بازیکن به تسخیر فضا و احاطه به این مرکز همت گماشت. در بال راست می توان در آینده از وریا غفوری و رامین رضاییان هم بهره برد و گوشه چشمی هم به سیام نعمتی داشت.

 

قلی زاده روز به روز جای خود را در تیم ملی محکم تر می کند.تکنیک  و مانورهای تماشایی او و حرکات تکمیلی با کاوه رضایی بارها خط دفاع بوسنی را آزرد.به نظر می رسد آمادگی آزمون و طارمی و بازگشت جهان بخش به میدان ،ضریب تهاجمی تیم ما را آفزایش خواهد داد. اعتقاد دارم این شبیه سازی و اجرای تاکتیک جدید برابر بوسنی ،نقطه آغاز یک استراتژی  و معماری جدید در تیم ملی است،شروعی تازه که در مصاف با بحرین و عراق در دو دیدار آتی در مرحله مقدماتی جام جهانی به کار می آید.

 

این پشتوانه قوی و حضور جوانان با آتیه و با انگیزه در تیم ملی اگر با حمایت و تدارک بهتر همراه باشد،یقینا می تواند موفقیت های قبلی در جام جهانی گذشته را تکرار کند.

 

نویسنده: احمد میرزاییان