پس از مدتها غیبت و دوری از میدان ،شاهد بازگشت موثر سعید عزت اللهی در تیم ملی بودیم.او گمشده ما در خط میانی بود.
پس از مدتها غیبت و دوری از میدان ،شاهد بازگشت موثر سعید عزت اللهی در تیم ملی بودیم.او گمشده ما در خط میانی بود.
باخت به عراق و بحرین به دلیل تسلط این دو تیم به خط هافبک و مرکز میدان خلاصه می شد.در دیدارهای گذشته آزمایش امید ابراهیمی و حاج صفی در کنار نوراللهی به عنوان دو هافبک میانی جواب نداد.حتی در نیمه نخست بازی با بوسنی هم استفاده از زوج حاج صفی و نوراللهی نتیجه بخش نبود .
اما زمانی که سعید عزت اللهی به میدان آمد به وضوح این تسلط بر توپ و میدان آشکار بود.
عزت اللهی از نیروی جوانی و فیزیک ایده آل بهره می برد.جنگندگی، توپگیری و توفیق در نبرد های هوایی از جمله شاخصه های این بازیکن جوان به شمار می آید.
او در ارسال توپهای بلند و تغییر حالت تیم از دفاع به حمله توانایی بالقوه ای دارد .سعید این شاخصه را در ارسال توپ عمقی برای قائدی نشان داد و پایه گذار گل دوم ایران شد.
او را می توان هافبک دفاعی ایده آلی دانست که در صورت آمادگی بدنی،می تواند بازیکن اثر گذاری در شیوه ۲-۵-۳ باشد.در کنار عزت اللهی باید زوج او را شناخت ،علی کریمی و احمد نور اللهی دو بازیکنی هستند که با تمرین مداوم و مرور کارهای تاکتیکی مشابهت زیادی با نوع بازی عزت اللهی دارند.