جمعه دهم فروردین ماه
نقدی کوتاه به گفتگوی یک مربی سازنده

عزیزی با رای قاطع اهالی کشتی تهران انتخاب شد

 مهدی قاسمی جو مربی با دانش و زحمتکشی است،او یکی از مربیان سازنده ای است که علی رغم زحمت هایش به حق واقعی اش نرسیده است.

 مهدی قاسمی جو مربی بادانش و زحمتکشی است،او یکی از مربیان سازنده ای است که علی رغم زحمت هایش به حق واقعی اش نرسیده است.

مربیان کشتی ترجیح می دهند مربیگری شغل اصلی آنان نباشد اما مهدی قاسمی جو مانند؛ برخی از مربیان تنها یک شغل دارد و آن هم مربیگری است. او در بحران کرونا مانند بسیاری از اقشار آسیپ پذیر همچون قشر خبرنگار،کارگر،کسبه و...آسیب دیده است و علی  رغم شایستگی و لیاقت از سفره لیگ نصیبی نبرده است. 

اما آدرس گلایه های مهدی،جای دیگری است. به صحبت های او در گفت و گو با تسنیم و انتقادش از هیات کشتی تهران اشکال جدی وارد است.

هدف قرار دادن هیات کشتی تهران راه چاره نیست،چرا که اصولا وظیفه ذاتی هیات کشتی ایجاد زمینه های مساعد جهت گسترش  این رشته و جذب آحاد مردم به کشتی است که  هیات کشتی تهران به روایت آمار عملکرد موفقی داشته است. 

دیگر بخش های  این گفت وگو نیز جای بحث دارد.
عبدالله عزیزی از جای دیگری نیامده است.او الفبای کشتی را در تهران زیر نظر منصور برزگر آموخته و سال ها در سنگین وزن در قهرمانی کشور برای تهران به روی تشک رفته است و برای پایتخت افتخارآفرینی کرده است. 
ضمن اینکه تهران پایتخت کشور است با تنوعی از همه اقوام ایرانی که بسیاری از پست های اداری و ورزشی آن را امروزه شهرستانی ها تصاحب کرده اند.

 عزیزی برای هیات کشتی تهران منصوب نشده؛ او با رای و اعتماد جامعه کشتی انتخاب و رئیس هیات کشتی تهران شده است و این اعتماد عمومی پشتوانه ای قوی برای فعالیت های اوست.

بخشی از صحبت های مهدی قاسمی جو کاملا درست است برخی از کسانی که حتی یک سوت مربیگری در باشگاه نزده اند از لیگ سود می برند.اما چهره های زحمتکشی چون او هیچگاه دیده نمی شوند. مشکل معیشت مربیان ورزشی درد بزرگی است . دولت و نهادهای بالادست ورزش باید پاسخگوی دغدغه صدها مربی زحمتکش ورزشی باشند.
 ولی نمی دانم چرا این مربی سازنده دغدغه هایش را به رئیس هیات کشتی تهران ربط داده است که زندگی شخصی اش را هم وقف کشتی کرده است .
بگذاریم فضای کشتی پایتخت آفتابی باشد و در چشم انداز قشنگ خود آفتابی بماند.

نویسنده: حسن بازیار