جمعه دهم فروردین ماه

سیاهی لشکرهای بی هنر!

به خدمت گرفتن حدود پنجاه بازیکن خارجی بعد از انقلاب، ره آورد مثبتی برای پرسپولیسی ها نداشته و به جز تعدادی انگشت شمار، بقیه سیاهی لشکر بودند!

این تعداد کثیر هزینه هایی گزاف بر جای گذاشته و باعث بروز مشکلات حقوقی و چالش در تشکیلات ورزش ایران شدند.
در ذیل به مرور چگونگی به خدمت گرفتن این همه بازیکن درجه چندم خارجی می پردازیم.
لازم به ذکر است قبل از پیروزی انقلاب دو بازیکن خارجی در پرسپولیس بازی کردند.نخستین بار ،فوتبالیستی به نام ویلیام مک لوری از اسکاتلند در سال ۱۳۵۶ به پرسپولیس پیوست ،اما نفر بعدی که لباس قرمزها راپوشید و بسیار اثر گذار بود،آلن ویتل نام داشت.این انگلیسی مو طلایی دو سال برای پرسپولیس بازی کرد و در ۳۴ بازی۱۶ گل زدو..
از سال ۵۷ تا ۸۲ که مدت بسیار طولانی هم بود،هیچ لژیونر خارجی به این تیم ملحق نشد و از قضا بهترین و بیشترین توفیق ها هم در همین سالها محقق شد!
گفتنی است بعد از این سالها بود که رفته رفته پای بازیکنان خارجی به فوتبال ایران باز شدو به بهانه ارتقا سطح فوتبال باشگاهی بسیاری از بازیکنان درجه چندم خارجی، جذب شدند.در این زمینه تلاش یکسری دلال و واسطه که با مدیران باشگاهها زد و بندی داشتند، بیش از هر مورد دیگری نمود عینی داشت.
در آن سالها نفراتی چون عیسی ترائوره از کشور مالی به عنوان هافبک و ساشا ایلیچ دروازه بان مقدونیه ای و سپس فردی به نام کریستوفر ره لیبریایی جذب باشگاه شدند.
ترائوره به جز گلی که در دربی به ثمر رساندتوفیق چندانی نداشت.
ساشا ایلیچ هم در درون دروازه هنری از خود نشان نداد.کریستوفر ره که پسر عمه ژرژ وه آ معروف بود معلوم نشد که چگونه سر از باشگاه پرسپولیس در آورده است.او حتی یک بازی هم برای پرسپولیس انجام نداد اما به پول گزافی رسید!
در فصل ۸۳ سامبو چوجی اهل نیجریه در خط حمله به ترکیب اضافه شد،او تنها یک گل برای قرمزها به ثمر رساند و خیلی زود از این تیم جدا شد.
کارلوس ریوه آ و آنتونی تورس از پاناما و سپس رافائل ادرهو از نیجریه در ادامه مسابقات به پرسپولیس تحمیل شدند که حضور این نفرات را باید در زمره شاهکارهای مدیران باشگاه تلقی کرد.
دو بازیکن نخست هیچ توفیقی در تیم نداشتند ،اما ماجرای رافائل را باید در کتاب گینس ثبت کرد.
در آن زمان رسانه ها انتقاد زیادی به چگونگی جذب او داشتند،اما او با دخالت باند مافیایی و دلالها و حمایت کادر مدیریتی به لیست تیم اضافه شد.
بعد از مدتی کوتاه مشخص شد،رافائل به بیماری هپاتیت مبتلا می باشد.در همین راستا با فشار افکار عمومی و فدراسیون فوتبال این بازیکن کنار گذاشته شد.
ماجرای این آبروریزی تنها با خروج رافائل پایان نیافت،بلکه دلالها با پیگیری مطالبات او و شکایت به فیفا پول هنگفتی به جیب زدند.
موضوع عجیب تر، جریمه سنگین باشگاه پرسپولیس بود که به دلیل تاخیر درپرداخت دیون رافائل ،این تیم را به کسر ۶ امتیاز جریمه کردند.
در این زمینه متاسفانه نهادهای نظارتی و حراست وزارت ورزش هیچ عکس العملی نداشتند تا اوضاع به کام دلالها و واسطه ها رقم بخورد!
مدیران بعدی باشگاه هم بی کفایتی را به حد اعلا رسانده و راه غلط گذشتگان را پیمودند.
لژیونر بعدی باشگاه ژان نیکولوفسکی دروازه بان مقدونیه ای بود و الونگ الونگ هم از کامرون به تهران آمد.
نیکولوفسکی بدون حتی یک دقیقه بازی ،حدود یک صد هزار دلار از پرسپولیس خسارت گرفت و الونگ را هم یک عده دلال سرکیسه کردند.
او بعدها گفت از کل قرارداد ۱۵۰ هزار دلاری ،حتی یک چهارم آن را به من ندادندو بقیه به جیب دلالها رفت!
بعد از مدتها پای یک بازیکن نسبتا خوب به باشگاه باز شد.
روبرت ساهای موطلایی اهل چک مدافع چپی بود که یک فصل موفق در باشگاه سپری کرد ،اما در فصل ۸۵ و ۸۶ سه بازیکن عربی و بسیار ضعیف وارد باشگاه شدند.
صلاح حسن عراقی و زیاد شعبو از سوریه به عنوان مهاجم وطارق جبان مدافع سوری حرفی برای گفتن نداشتند و خورخه آراندا هم از پاراگوئه در زمره سیاه لشکرهایی بودند که به جای آنکه "یار" باشگاه باشند ،"بار"تیم بودند و صدها هزار دلار از جیب بیت المال به کشورشان بردند!
نفرات بعدی که از آنها باید کرد ،ماته دراگه کروات ،ابراهیم توره از سنگال ،ایوان پترویچ کروات و فرانک آتسو از توگو بود.در بین این نفرات ابراهیم توره بازیکن شاخصی بود که در خط حمله ۱۳ گل برای پرسپولیسی ها زد و در فصل بعد به سپاهان پیوست.
هنر و شاهکار بعدی مدیران بی کفایت پرسپولیس ،جذب پائولو دی کارموی برزیلی بود،او در خط حمله به قدری ضعیف عمل کرد که هواداران ادعا داشتند او اصلا فوتبالیست نبوده است!
در فصل ۸۸ و ۸۹ اشپیتیم آرفی از باشگاه پیام خراسان به پرسپولیس پیوست.او در پیام خراسان آقای گل شده بود و ستاره مسابقات دسته یک لقب گرفت.

آرفی در ۲۲ بازی ۹ گل برای قرمزها زد و درخشش زیادی نداشت.
در فصول بعدی نفراتی چون تیاگو و وسلی از برزیل،هوار ملا محمد از عراق، هروه اوساله از بورکینافاسو،سکوبرت از کشور مالی و ممد توتال ار بورکینافاسو به پرسپولیس ملحق شدند.
از این جمع هروه اوساله به دلیل بیماری هپاتیت از پرسپولیس جدا شد و بقیه هم حرفی برای گفتن نداشتند.
بعد از مدتها مهاجمی خوش اقبال لباس قرمز به تن کرد.ایمون زاید که اهلیتی لیبیایی و ایرلندی داشت یک فصل و نیم در پرسپولیس بازی کرد و در ۲۱ بازی ۱۲ گل به ثمر رساند.
سه گل تماشایی او به استقلال که باعث برد سه بر دو قرمزها شد او را ماندگار کرد و محبوب هواداران شد.
در ادامه مسابقات بعدی هم آسیمیر آودوکیچ بوسنیایی و نیلسون کوریای برزیلی به عنوان دروازه بان جذب شدند ،اما مشکلات این پست هیچگاه رفع و رجوع نشد.
ربرتو دسوسا از برزیل،کئون جون از کره،ولاتکو دانوسکی از یوگسلاوی،پروپوویچ صربستانی ومارکو شپانوویچ مقدونیه ای یکی پس از دیگری سر از باشگاه در آوردند تا از این رهگذر دلالها به نان و نوا برسندو مدیران نالایق همراه این طیف منفعت طلب باشند.
در فصل ۹۳ تا ۹۵ مایکل اومانیا مدافع ملی پوش کاستاریکایی به پرسپولیس آمدکه عملکردی متوسط داشت.
تادئو از برزیل که هیچ شباهتی به فوتبالیست ها نداشت و بیشتر به کشتی گیران سنگین وزن می مانست ،بیش از دویست هزار دلار به باشگاه خسارت زد و از ایران رفت.
در فصل ۹۳ و ۹۴گابریل از برزیل در خط هافبک به کار گرفته شد. او هم مدت زیادی در ایران نبود و بعدها از طریق شکایت به‌فیفا پول خوبی بدست آورد.
در فصل ۹۴ و ۹۵،پرسپولیسی ها سه خرید ناموفق و سوال برانگیز دیگر داشتند.
الکساندر لوبانف ازبک برای پست دروازه بانی،لوکا ماریچ مدافع کروات و جری بنگستون هندوراسی در خط حمله خریدهای آن فصل بودند.
در فصل بعد هم این خریدهای وحشتناک و ناموفق تکرار شد و عجیب آنکه این نفرات با رضایت مربیان جذب شدند.
اولکسی بولیانسکی (مدافع)و ولادیمیر پریموف(مهاجم)هر دو از اوکراینو انتونی گولچ مدافع استرالیایی بودند.
این نفرات به جای آنکه قاتق نان پرسپولیسی ها باشند قاتل جانشان شدند.
دو بازیکن اوکراینی همواره نیمکت نشین بودند،اما گولچ تنها ۱۴ روز در تمرینات پیش فصل حضور داشت و به فوریت ایران را ترک کرد.او بعدا ۵۵۰ هزار دلار از پرسپولیس خسارت گرفت!
گادوین منشا نیجریه ای و بشار رسن عراقی در فصل ۹۶ به پرسپولیس آمدند که حضور آنها نتایج خوبی برای هواداران باشگاه به ارمغان آورد.
ماریو بودیمیر کروات هم با اصرار و توصیه برانکو به ترکیب اضافه شد و برای یک فصل بازی ۷۰۰ هزار دلار گرفت.
دستپخت پایانی مدیران باشگاه هم حضور جونیور براندائو بود.او را باید بدترین خرید پرسپولیس برشمرد .
او به قدری ضعیف بود که ورود او به میدان با اعتراض هواداران همراه می شد.
جونیور در ۵ بازی به میدان رفت و ۴۰۰ هزار دلار گرفت و فسخ قرارداد کرد.
این وقایع تلخ و رخداد های گزنده از چگونگی رفت و آمد بازیکنان خارجی را در باشگاه پرسپولیس بدان جهت زیر ذره بین بردیم‌ تا به یک نکته اساسی اشاره کنیم.
اینکه فوتبال باشگاهی به بیراهه رفته است.
اینکه ریخت و پاش ها به کام‌دلالها بوده است.
اینکه از شلختگی و بی تفاوتی مدیران خسارت بسیار دیده ایم.
اینکه نبود نظارت و حسابرسی در باره عملکرد مدیران ،باعث هدر رفتن بیت المال شده است!
اگر این حجم از پولهایی که برای حضور بازیکنان بی اثر خارجی هزینه شد ،در زیرساخت ها به کار گرفته می شد پرسپولیس اوضاعی رفیع در ایران و آسیا داشت و..
به همین دلیل در نوشته های قبلی اشاره داشتیم،باید حضور بازیکن خارجی را در باشگاهها ممنوع کنیم.
با این اقدام پای دلالها و واسطه ها قطع و فساد گسترده در فوتبال کاهش خواهد یافت.
از طرفی باشگاهها ملزم می شوند تا به استعداد یابی توجه کنند و از حاضری خوری دوری کنند.

نویسنده: احمد میرزاییان