همیشه به این امید بوده ایم که مشکلات فوتبال کشورمان فروکش کند و اصول این تشکیلات بر مبنایی علمی بچرخد اما ...
همیشه به این امید بوده ایم که مشکلات فوتبال کشورمان فروکش کند و اصول این تشکیلات بر مبنایی علمی بچرخد اما ...
عجب حکایتی دارد این فوتبال و ما نمی دانیم کی و چگونه اوضاع آن به سامان می رسد فدراسیون فوتبال باید مبتنی بر تفکر، تعقل و خردگرایی باشد وگرنه این قافله تا به حشر ننگ خواهد ماند نمونه اش انتخاب مربیان تیمهای پایه است که هر چه می گردیم منطق و استدلالی را پشت آن نمی بینیم بعد از ناکامی حمید درخشان و داستان بازیکنان صغر سنی و عدم موفقیت حمید درخشان در تیم امید باز هم این دور تسلسل ادامه دارد و ما در عجب مانده ایم که انتخاب داوود مهابادی به عنوان سرمربی جدید تیم جوانان بر چه اساسی بوده است.
در همه کشورهای دنیا آکادمیک ترین مربیان را برای این رده های سنی بر می گزینند و مبنا را آموزش اصولی و علمی قرار می دهند این تفکر پیشرفته امروز حتی به کشورهای همسایه عربی ما هم رسیده است اما ما همچنان دنبال امیر حسین پیروانی، اکبر محمدی، سیروس پور موسوی و.. می گردیم . برخی از این آقایان را خیلی دوست داریم اما صحبت از هدایت تیم ملی جوانان کشور است که باید پشتوانه های واقعی فوتبال ملی ما را بسازند.
اینکه مهابادی در تیمهای دسته اولی فعالیت کرده اما دستی در امور تیمهای پایه نداشته است یک بحث است ولی نگاه اصلی ما این است که انتخاب مربیان باید مستدل و محکمه پسند باشد. وقتی فدراسیون فوتبال خود برای فوتبال ملی که در حقیقت کارنامه و ویترین این تشکیلات است اهمیت ندهد طبیعی است که وجهه و اعتبار آن در افکار عمومی و انظار مردم نزول پیدا خواهد کرد. وقت آن رسیده است که دگرگونی اساسی را در گزینش مربیان ملی به ویژه تیمهای نوجوانان و امید به وجود بیاوریم. اگر در مسابقات منطقه ای و قاره ای نتیجه نمی گیریم لااقل آینده را با مربیان علمی و استاندارد بسازیم.
نویسنده: رضا اسماعیلی