حدود سی سال است که نام مارادونا در فوتبال دنیا یک وجه غالب شده بود مردی که از صدها دام گذشت تا در نهایت به آرامش رسید.

حدود سی سال است که نام مارادونا در فوتبال دنیا یک وجه غالب شده بود مردی که از صدها دام گذشت تا در نهایت به آرامش رسید.
 

در دنیای فانی انسان های بزرگ و شخصیتهای تاثیر گذار بسیاری از دار دنیا رفته اند کاشفان و مخترعانی که با اقدامات علمی و انسانی خود جان بشریت را نجات داده اند اما فقدان هیچ یک از این آدمها به اندازه درگذشت قهرمانان ورزش بازتاب نداشته است و فوت زود هنگام نابغه فوتبال جهان ماردونا سرآمد همه آنان است این ارزش جهانی و اجتماعی ورزش را نشان می دهد مارادونا به لحاظ فنی تلفیقی از فوق ستاره های قرن بود.

او مدیریت و مهارت یوهان کرایوف ، گردمولر، جورج بست، پلی، باب مور و ... را با هم داشت شاید اگر لقب جادوگر واقعی را بخواهیم در فوتبال به فردی بدهیم فرزند اعجوبه روزاریوی آرژانتین شایسته ترین آنها است در جهان فوتبال البتهمردان بزرگ که سرشار از هنر فوتبال و روحیات ملی و انسان دوستی بودند کم نبودند. دکتر سوکراتس کاپیتان اسبق تیم ملی برزیل یا توستائو و در این سوی اروپا رود گولیت هلندی نمونه های بارز نوع دوستی و آزاده خواهی بودند اما مارادونا به این دلیل به محبوبیت مضاعفی دست پیدا کرده است که با حاشیه زندگی کرد و مبارزه با شرایط حاکم را عادت خود قرار داده بود او در کشوری مثل آرژانتین که به لحاظ اقتصادی از بدهکار ترین دنیاست تبدیل به یک الگو و یک اسطوره شده بود.
کج روی هایی را هم بر تابید ولی او هم سر پر سودایی در مبارزه جویی داشت مردان امریکای لاتین از جمله قهرمانان ملی ورزش آنان با فقر مبارزه می کنند و سالهاست که فوتبال را وسیله ای برای نشان دادن این حس عدالت خواهی قرار داده اند با همه این ها مارادونا خیلی زود از دار دنیا رفت وقتی که خانواده اش او را ترک کردند در حقیقت روز شمار مرگ این اسطوره فوتبال آغاز شده بود با این همه مردم آرژانتین نه تنها به خاطر اعجاز وی در فوتبال بلکه به خاطر سیلی محکمی که در جریان جام جهانی به انگلیسی ها زده و به نوعی مشت جزیره نشینان مالویناس شد او را هرگز از یاد نخواهند برد قهرمانان ورزش نمی توانند عاری از ایده های ملی باشند و آنهایی که پایدارتر بوده اند ماندگاری جاودانه یافته اند.  

نویسنده: رضا اسماعیلی