ورزش و بازهم بحث فوتبال؛ خب! واقعیت این است که دل همه ما برای این جادوی زمان لک زده است، اما فراموش نکنیم که امروز اولویت های زندگی جهانیان چیز دیگری فراتر از فوتبال است.

1- لیگ برتر بدون تماشاگر چه لذتی دارد؟ اینکه برخی از باشگاه ها اصرار دارند که لیگ برتر فوتبال از سر گرفته شود، آنهم مثلا چند روز دیگر و خردادماه، سوال ما این است که برگزاری مسابقات در این ایام کرونایی که مهمترین بحث دنیا و ایران حفظ تندرستی و جان آدمیان و شهروندان است چه پیام و مفهومی می تواند داشته باشد، فوتبال آنهم در دنیایی که به صنعت تبدیل شده، ناتمام مانده است. فرانسه، هلند و... را که می دانید چه کرده اند، پس مسوولان فوتبال ما باید جرات به خرج بدهند و تحت تاثیر شانتاژ و جوسازی هیاهو آفرینان قرار نگیرند، به ویژه اینکه این روزها بحث اوجگیری موج دوم کرونا بر سر زبانها افتاده است پس تامل به خرج بدهیم و احساسی و هیجانی تصمیم نگیریم که پیامد آن شاید جبران ناپذیر باشد، فوتبال که از قضا در کشور ما نیمه صنعتی هم نیست و چاه ویلی است که فقط پول می بلعد، در صورت از سرگیری بدون اعلام و تایید مسوولان بهداشت و سازمان ملی مبارزه با کرونا حتی ارزش تفریحی خودش را نیز از دست خواهد داد. این را در شرایطی می نویسیم که حیات رسانه های ورزشی در گروی برگزاری رقابت های ورزشی است اما این دلیل نمی شود که به خاطر رضایت با منافع خودمان، منافع و سلامت ملی را نادیده بگیریم. ببینید طی این دو سه ماهه چرا بر سر پرستاران و پزشکان ما آمده، مدافعان سلامتی که انصافا حماسه آفریده اند و نوع دوستی را هجا کرده اند، به خاطر این جان برکفان و سلحشوران فداکار اینقدر بدون تامل حرف نزنیم.

2- یعنی انتخاب یک مدیرعامل برای باشگاهی مثل پرسپولیس اینقدر سخت است؟ مگر طی سه، چهار دهه اخیر تعداد مدیران ورزشی ما را در کفه های تراز و توزین نکرده ایم که - سرگشته و مردد مانده ایم؟ وزیر محترم درباره واگذاری سهام پرسپولیس و استقلال فراوان وعده داده اند، اما هنوز نتوانسته است برای این دو باشگاه طرف توجه مردم مدیرعامل و هیات مدیره انتخاب کند. گمان ما بر این است که اگر نگاه سیاسی به دو رنگ ورزشی نداشته باشیم، آنقدر مردان توانمند و مدیریتی و توانای مادی و اقتصادی وجود دارند که حاضرند آستین خدمت و کمک بالا بزنند به شرط اینکه اعتماد کنند و اطمینان داشته باشند.

نویسنده: رضا اسماعیلی