جمعه دهم فروردین ماه
مدیریت غلط و فوتبالی که به بیراهه می رود؛

دیوار بی اعتمادی...

اظهارات اخیر دکتر محمد دادکان پیرامون فساد و بی کفایتی مسئولان ورزش،حرف دل تمام فوتبالی ها و هواداران واقعی است،فوتبالی که به‌ بیراهه می رود و دیوار بی اعتمادی را رقم زده است.

اظهارات اخیر دکتر محمد دادکان پیرامون فساد و بی کفایتی مسئولان ورزش،حرف دل تمام فوتبالی ها و هواداران واقعی است،فوتبالی که به‌ بیراهه می رود و دیوار بی اعتمادی را رقم زده است.


باید پرسید چرا طی این سالها ۲۸۰ پرونده بر علیه فوتبال ایران در فیفا مطرح  شده و به چه دلایلی  در تمام آنها بازنده بوده ایم؟
چرا در تمام ادوار دو باشگاه قدیمی ایران (پرسپولیس و استقلال) با بدهی های سنگین مواجه بوده اند؟
چرا و بر اساس کدام دلایل محکمه پسندی سالهای متمادی سر مردم را  با اصلاح اساسنامه گرم کردیم؟
برای این اتلاف وقت،هدر دادن پول بیت المال و سرمایه های انسانی و خدشه به شان و جایگاه  ورزش ایران در مجامع جهانی یقه چه کسانی را باید بگیریم؟
برای این  خواست ومطالبه عمومی به چه نهاد و سازمانی  باید شکایت ببریم؟
حقیقت ماجرا اینکه با این رویه نباید انتظار اصلاح امور را داشته باشیم.فوتبال با این راهی که در پیش گرفته به قهقرا می رود و عنقریب در چاه ویل فرو می افتد!
فوتبالی که به اسم افراد متخصص و فوتبالی مانند دادکان،ذوالفقار نسب  و مایلی کهن و دهها شخصیت پرسپولیسی حساسیت دارد و برای اداره باشگاه به تاجر و کاسب و کارمند و دهها رفیق از جناح و باند روی می آورد،چگونه می توان انتظار اصلاح امور داشت؟ 
ما هم مانند دکتر دادکان از این رویه غلط رنج می بریم.این  بی سامانی در اداره فوتبال آزار دهنده وخسته کننده شده است؟
در تعجبیم که‌برای انتصاب افراد به ملاک مسلمان بودن و متعهد بودن حساس هستیم ،اما ملاک های مهم دیگر ی چون متخصص بودن،کارآیی و توانایی مدیریتی را نادیده می گیریم؟ وانگهی فردی که مسلمان است و در این کشور پست و مسئولیتی می پذیرد باید در قبال مردم و کشورش متعهد و جوابگو باشد.
در زمان حاضر همه به‌این باور و یقین رسیده ایم که کشورمان در امور دفاعی،پزشکی و هسته ای پیشرفتهای چشمگیری داشته است.این پیشرفت مولود توجه و اهتمام جدی به متخصصان و دانش پژوهان و سرمایه گذاری مالی و انسانی در این زمینه بوده است.
سوال اینجا است چرا این الگو را در عرصه های دیگر کشور از جمله مدیریت ورزش و فوتبال به کار نمی گیریم؟
چرا به متخصصان علوم دانشگاهی و صدها فارغ التحصیل مراکز تربیت بدنی توجه نداریم؟
آقایان در امور فوتبال و اداره دو باشگاه سرخابی سالها آزمون و خطا کردند و هیچ نتیجه ای جز خسران و زیان ندیدند.متاسفانه امروز هم اوقات را به بطالت می گذرانند!
فوتبالی که دو دهه گرفتار واگذاری سهام دو باشگاه قدیمی بوده و در عرصه مدیریت فدراسیونش هم  ناکام و ناموفق عمل کرده است ،چگونه می توان انتظار ترقی و پیشرفت داشت؟
باید این تفکر غلط را دور ریخت و شجاعانه اشتباهات را اصلاح کرد.
برای اصلاح امور تنها همین راه باقی است و جز این راهی نیست.


نویسنده: احمد میرزاییان