روز خبرنگار را پشت سر گذاشته ایم، برخی از قلم به دستان و گزارشگران مورد تکریم انجمن ورزشی نویسان قرار گرفته اند.

دوستان خبرنگار ما از رسانه های مختلف در پاریس سرگرم هستند و گاهی از روز بد خبرنگاران ایرانی نهان و آشکار مطالبی نوشته اند اما هر چه که بود و هست تلاش خود را کرده اند ولی دریغا که بعضی از بزرگان این عرصه به کلی از یاد رفته اند.

یکی از این فراموش شدگان قاسم محمدی است، استاد حوزه عکاسی که در کنار علی کاوه و مرحوم یونس علی شیری صحنه ها و تصاویر نابی را برای مجله زیبای دنیای ورزش آن دوران به سر رسانده است و مانند بسیاری از اسلاف خود در مکتب دنیای ورزش وزین و متشخص بار آمده و هرگز حاضر نشده اند برای چندرغاز درآمدی بیشتر مجیز گوی دیگران باشند و یا اعتبار خود را به حراج بگذارند.

استاد قاسم محمدی این روز ها در خانه گوشه نشین شده است و با پای شکسته به روز ها و سال های گذشته می اندیشد و خاطراتی که اگر هیچ ارزشی نداشته باشد برای ورزش ایران غنیمتی بزرگ بوده است.

انجمن ورزشی نویسان، خبرنگاران و عکاسان ورزشی باید به سراغ قاسم آقا بروند، فرق این قهرمان عرصه رسانه با فلان پیشکسوت ورزش چیست که مورد عیادت و لطف مرحمت قرار نگیرد؟

قدیمی ها می گویند: ماهی را هروقت از آب بگیری تازه است اما ما می نویسیم ماهی را هروقت از آب بگیریم مرده است." پس زندگان را تازه هستند دریابیم.

جمشید حمیدی – تحریریه البرز ورزشی