جمعه دهم فروردین ماه
نیم نگاه...

ورزش؛ یک دست و چند هندوانه؟!

اساسنامه فدراسیون فوتبال تصویب شد و مجمع این تشکیلات بدون تنش و حرف و حدیث به پایان رسید وزیر ورزش هم خودش را کنار کشید تا یک مشکل از هزاران مشکل فوتبال ما کاسته شود تا انجا که ما می دانیم وزیر به حکم فیفا کنار رفت تا انتخابات مجمع بدون دخالت سیاسیون و دولتمردان قوام بگیرد.

اساسنامه فدراسیون فوتبال تصویب شد و مجمع این تشکیلات بدون تنش و حرف و حدیث به پایان رسید وزیر ورزش هم خودش را کنار کشید تا یک مشکل از هزاران مشکل فوتبال ما کاسته شود تا انجا که ما می دانیم وزیر به حکم فیفا کنار رفت تا انتخابات مجمع بدون دخالت سیاسیون و دولتمردان قوام بگیرد.


بدیهی است که ما در عرصه های بین المللی باید راه تعامل را برگزینیم و به جای مجادله درونی و بیرونی احتمام خود را برای برنامه ریزی و تقویت ورزش کشور به کار بگیریم بحث اصلی بر سر این است که چه کنیم تا فوتبال ما به راه رستگاری برود وگرنه با جبهه گیری وسیاست ورزی و خصومت ورزی فقط نیروهای خود را به هدر می دهیم وقت آن فرا رسیده است که ملی بیاندیشیم و از چالش های بیهوده گذر کنیم و بعد از سالها جنگهای حیدری و نعمتی یک ید واحده باشیم و بیش از این فرزندانمان ورزشکارمان سر افکنده نمانیم.
اما اکنون که به وزیر ورزش اشاره کرده ایم بار دیگر تاکید می ورزیم که کارمندان و کارشناسان این وزارتخانه در فدراسیون های ورزشی چه می کنند نیازی نیست که از افراد یا ارکان های ورزشی نام ببریم چون چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است ولی سوالی که برای ما بی جواب مانده است اینکه آیا کارشناسان وزارت ورزش آنقدر بیکارند و وقت اضافی دارند که در کنار وظایف سازمانی و اداری خود به رتق و فتق امور فدراسیون ها رسیدگی کنند؟!
با این ترافیک عجیب رفت و آمدهای دشوار چگونه آقایان و خانم ها بعد از پایان اوقات اداری خود راه فدراسیون های ورزشی را در پیش بگیرند مثال؛ از سوی دیگر مگر اشتغال زایی وظیفه دولت نیست چرا نباید فضا برای کار و حضور جوانان ورزشکار و تحصیل کرده مملکت باز شود تا بعضی ها با یک دست چند هندوانه نگیرند این یک درد بزرگ است که در ورزش ما افراط و تفریط دمار از آدمهای صادق ولی بی پناه درآورده است.


نویسنده: رضا اسماعیلی