پنجشنبه نهم فروردین ماه
خودزنی و بازی انتحاری در قائم شهر؛

نگاهی که اصلا ملی نیست!

برگزاری دیدار پرسپولیس و نساجی در قائم شهر به  دلایل و براهین مختلف یک خودزنی محض به شمار می آید که  نگاه ملی و در نظر گرفتن شرایط خاص نماینده ایران در جام باشگاهها در آن مورد توجه قرار نگرفته است.

برگزاری دیدار پرسپولیس و نساجی در قائم شهر به  دلایل و براهین مختلف یک خودزنی محض به شمار می آید که  نگاه ملی و در نظر گرفتن شرایط خاص نماینده ایران در جام باشگاهها در آن مورد توجه قرار نگرفته است.


اوضاع کرونا و دغدغه مراقبت و محافظت از بازیکنان و کادر فنی پرسپولیس به عنوان نماینده ایران در فینال  جام باشگاههای آسیا بسیار جدی است.موضوعی که مانند دیگر  تصمیمات احساسی ،شتابزده و بدون تعقل سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال مورد غفلت قرار گرفت.
البته این حق را  باید برای تیم نساجی متصور باشیم که به جهت انجام قرعه کشی در ابتدای فصل،در این بازی میزبان باشدو برای آن برنامه ریزی داشته باشد.بنابراین درخواست یکطرفه پرسپولیس برای انجام این دیدار در تهران را به دلایل مختلف دور از انتظار می دانیم و...
این تصمیم‌باید از سوی سازمان لیگ به اجرا در می آمد و فدراسیون در اجرای برنامه های جاری، شرایط خاص پرسپولیس را در نظر می گرفت.
به راستی پرگزاری این دیدار در قائم شهر آنقدر مهم بود که فدراسیون از اهمیت فینال آسیایی غافل شود؟
همه می دانیم که اوضاع جوی و اقلیمی در آن شهر مساعد نیست.
همه  می دانیم که در زمین چمن مصنوعی  شهید وطنی احتمال آسیب دیدگی بازیکنان را دو چندان می کند.
همه به این امر واقفیم که رفت و آمد با اتوبوس و امکانات سخت افزاری و اقامت در هتل و دهها موضوعات دیگر چه مخاطراتی در پی دارد!
مجموعه این وقایع و احتمالات را باید  سازمان لیگ از ابتدا در نظر می گرفت و نماینده کشورمان را به قربانگاه نمی فرستاد.
این نوع برنامه ریزی خودزنی و کاری انتحاری است!
اگر دو بازیکن شاخص پرسپولیس در زمین‌چمن مصنوعی آسیب ببینند و یا در رفت و آمد با اتوبوس و ...دچار ویروس شود،چگونه می توان جوابگوی مردم و هواداران بود؟
باید در نظر گرفت  هر نتیجه ای که  در بازی پیش رو در قائم شهر بدست آید در سرنوشت دو تیم تاثیر چندانی نخواهد داشت.چون در ابتدای برگزاری لیگ هستیم ،اما تضعیف نماینده ایران باعث از دست رفتن فرصت قهرمانی خواهد شد.بنابراین‌حفظ جایگاه و اعتبار ورزش ایران در مسابقات بین المللی باید در اولویت باشد.
متاسفانه وزارت ورزش که دائما متهم به جانبداری از پرسپولیس بود ،به دلایل گوناگون وارد این معرکه نشد.فدراسیون هم صاحب درست و حسابی نداشت تا در این زمینه تصمیمی شجاعانه بگیرد!
در این وادی سر پرسپولیسی ها بی کلاه ماند تا هم تصمیمات  از کنفدراسیون آسیا  ضربه ببینند و هم از ضعف هیات مدیره خودی و هم از ضعف برنامه ریزی؟
به عبارت صریح تر  نماینده ایران مانند گوشت قربانی تکه تکه شد.
از یک سو و به ناحق آل کثیر محروم شد.بعد از فینالیست شدن  هم شجاع خلیل زاده از تیم جدا شدو به دلیل تغییرات هیات مدیره،باشگاه نتوانست در بازار نقل و انتقالات کمبودهای خود را در دفاع و حمله جبران کند.
بعد از این وقایع تلخ حالا شاهد این نوع برنامه ریزی غلط و بدون محاسبه و آینده نگری هستیم و با دست خود به نماینده خودمان لطمه وارد می کنیم.
این در حالی است که تیمهای حاضر از شرق آسیا که هم اینک در دوحه به سر می برند،با قدرت هر چه تمامتر وارد مسابقات شده اند که دو تیم بیجینگ گوان چین و اولسان هیوندای کره جنوبی سر آمد آنها هستند.
در یاد داشت فردا پیرامون دقت نظر و برنامه ریزی دقیق این دو تیم اشاراتی تفصیلی خواهم داشت تا بدانیم که رقبا تا چه اندازه به تیمهایشان بها می دهند و ما تا چه حد اندازه در غفلت به سر می بریم!
آنها در سال جاری چند بازیکن کلیدی از برزیل و اروپا به خدمت گرفته اند و بهترین امکانات را برای بازیکنانشان تدارک دیده اند
یادمان باشد تیم فینالیست شرق آسیا نزدیک به بیست روز در دوحه به سر برده و تا روز ۲۹ آذر ماه در این شهر اقامت خواهد داشت.یقینا بازیکنان آنها با شرایط اقلیمی و آب و هوایی شهر دوحه کاملا آشنا خواهند بود و در بهترین شرایط به مصاف پرسپولیس می روند،اما تیم‌ما تضعیف شده و در بدترین شرایط در میدان حاضر می شود!
آیا با این تفاصیل مانند همیشه دل سپردن به اهرم غیرت و تعصب تیمی عقلایی و منطقی است؟
آیا نباید در ورزش و فوتبال به اصول مدیریت و برنامه ریزی توجه داشت  و استفاده بهینه از فاکتور زمان و مکان را در راس امور قرار داد؟

نویسنده: احمد میرزاییان