جمعه دهم فروردین ماه
نیم نگاه...

درب این فوتبال را تخته کنید!

پرسپولیس باخت، اگر می برد مردم می توانستند یلدایی متفاوت تر از همیشه داشته باشند مردمی که کرونا آنها را تحت منگنه همه جانبه قرار داده است اما شکست خوردیم چون برنامه نداشته ایم.

پرسپولیس باخت، اگر می برد مردم می توانستند یلدایی متفاوت تر از همیشه داشته باشند مردمی که کرونا آنها را تحت منگنه همه جانبه قرار داده است اما شکست خوردیم چون برنامه نداشته ایم.

 خلا سه چهار بازیکن کارمد در این بازی به چشم می خورد سانتر از جناحین نداشته ایم و زمانی که به شکست نزدیک می شدیم باید به آب و آتش می زدیم و حتی گلر تیم را به مشارکت دعوت می کردیم. اما باختیم و به لحاظ عرق ملی مانند همه ایرانیان از این بابت ناخرسندیم ولی زانوی غم بغل نمی گیریم چون اگر قهرمان می شدیم ظلم به اصول علمی و بنیادین فوتبال همینکه پرسپولیس به نائب قهرمانی رسید و تا پای فینال پیش تاخت ارزشمند است ولی انصفا این فوتبال نیست که به آن افتخار کنیم. آن از تیم های ملی ما و این هم از باشگاه های صاحب نام فوتبال کشورمان؛ ما متاسفانه حتی فرهنگ فوتبال را هم گسترش نداده ایم. در فوتبال پایه و نوجوانان و جوانان و امید همه چیز را به امان خدا رها کرده ایم و هیچ برنامه اصولی نداریم.
کره ای که دیشب تیم ما را برد زمانی 6 گل از فوتبال بازان ما خورده بود آن زمان مردانی از جنس ورزش و تعهد ملی فوتبال ایران را می گرداندند و کره ای برای اینکه عقب ماندگی خود را نسبت به ما جبران کنند چهار سال فوتبال خودشان را تعطیل کرده اند اما در اینجا به جای حضور آدمهای متخصص و دارای شور و شوق ملی دلال ها جولان می دهند باشگاه ها را در چنبره خود گرفته اند و در فوتبال ملی رخنه کرده اند. 
یلدایی تلخ با طعم شکست
این فوتبال ما به قول دکتر محمد دادگان بازیکن ده میلیاردی ندارد بیشتر دستمزد آنها 100 میلیون تومان است اما گوش چه کسی بدهکار این واقعیت تلخ است؟! چه کسانی باید به اصول بنیادین فوتبال بپردازند؟ اگر آدمهای آگاه و با دانش و خالص وطنی را باور ندارید به آلمان که نه لااقل به ژاپن بروید و یاد بگیریم که این کشور کوچک چگونه فوتبال و ورزش ملی خود را نهادینه و علمی کرده است. لطفا درب این فوتبال را ببندید و بنایی تازه با افکاری نوین منطبق بر آرمان های ملی مردم ما احداث کنیم. نباید اجازه بدهیم که بیش از این بی برنامه گی ها و شکست ها سوهان بر اعصاب جوانان این مملکت بکشد.

 
نویسنده: رضا اسماعیلی