جمعه دهم فروردین ماه

لطفا به ماجرا پایان دهید!

مشکلات مدیریتی و مالی استقلال و پرسپولیس کم بود که حالا پیشکسوتان دو تیم هم به جان هم افتاده و گذشته های دور را به رخ یکدیگر می کشند.این مرافعه و معرکه جدید به سود هیچکس نیست.

ماجرا از آنجا آغاز شد،که در برنامه نوروز فوتبالی از شبکه ورزش و در بحث و بررسی تاریخچه باشگاه پرسپولیس به نکاتی غیر متعارف اشاره شد.
این تحلیل یکسویه و نابجا از تریبون رسانه ملی، به مذاق استقلالی ها خوش نیامد که پیامد آن واکنش تنی چند از بازیکنان و پیشکسوتان این تیم بود.
به عنوان فردی که حدود ۳۵ سال در نشریه دنیای ورزش فعالیت داشتم ، به جهت عضویت در گروه فوتبال مجله و کنجکاوی رسانه ای به همراه دیگر دوستان همکار، اطلاعاتی در باره چگونگی فعالیت تیمهای باشگاهی از جمله شاهین،استقلال (تاج سابق) ،پیکان و پرسپولیس در دوران گذشته بدست آوردیم
بخشی از این اطلاعات بر گرفته از آرشیو دو نشریه دنیای ورزش و کیهان ورزشی بود و نکاتی را هم از دیگر همکاران قدیمی و پیشکسوتان بدست آوردیم.
برای مثال کنجکاو بودیم و در پی آن بودیم که چگونه و به چه دلایلی باشگاه شاهین منحل شد؟
چرا تیمهای کیان ،پیکان و شاهین عاقبت خوشی نداشتند ؟ چگونه دخالت افکار سیاسی بر روند حرکت این تیمها سایه انداخته بود؟
فعالیت تیمهای عقاب ،پاس و گارد(هما)مبتنی بر کدام اصول و تفکرات شناخته شده در آن دوران استوار بود و رژیم گذشته چه مداخلاتی بر فعالیت آنها داشت و چه اهدافی را به آنها تحمیل می کرد و….؟
طبیعی بود که رژیم طاغوت در صدد استفاده ابزاری از فوتبال به عنوان یک رشته ورزشی فراگیر در جامعه در آن زمان بر آید.
بخشی از باشگاهها و مدیران و بازیکنان با این تفکر همسو بودند و رسانه های وابسته هم این دکترین را در جامعه بسط و گسترش می دادند.
تعدادی محدود از باشگاهها و بازیکنان هم بودند که نقطه مقابل این ایده قرار داشتندطیفی از تفکرات مارکسیستی تبعیت می کردند و چند نفر هم وابسته به چریکهای فدایی خلق بودند و..
طیفی از همین نفرات بعد از پیروزی انقلاب به گروهک ها پیوستند و برخی هم با خروج از کشور در صف مخالفان ایستادند و…
با این حال و علیرغم فشارهای امنیتی بر تیمها و بازیکنان ،زمانی که تیم ملی ایران در امجدیه بر تیم رژیم اشغالگر قدس پیروز شد همهمه ای در کشور ایجاد شد که به مذاق رژیم طاغوت خوش نیامد.
همسو بودن نشریات ورزشی با مردم و بزرگ جلوه دادن پیروزی ارزشمند بر تیم رژیم اشغالگر از جلوه های روشن آن دوران بود.
با این مقدمه چینی خواستم بر این موضوع پافشاری کنم که ما رسانه ایهای قدیمی دقیقا از چند و چون وقایع آن زمان مطلعیم و بر حواشی آن هم احاطه داریم،
حتی عملکرد باشگاهها و بازیکنان در چهار دهه بعد از انقلاب را هم به دقت زیر نظر داشته و فعل و انفعالات آنها را بعضا زیر ذره بین می بریم.اما رسالت خبری و جایگاه خطیر ما به عنوان عناصر فرهنگی اقتضا می کند که راه درست و صراط مستقیم را در جامعه گسترش داده و مروج اخلاق و ارزشها باشیم.
صاحب این قلم اعتقاد راسخ دارد که نبش قبر کردن مسائل دو باشگاه استقلال و پرسپولیس و پیش کشیدن موضوعات کهنه که مربوط به شش یا هفت دهه قبل بوده ،دردی از ورزش و فوتبال باشگاهی دوا نمی کند.
این مرافعه و مجادله کلامی پیروزی ندارد و مرهمی بر زخمهای امروز دو تیم نمی گذارد.
انتظار می رود،ریش سپیدان و بزرگان دو تیم همه را به خویشتنداری و صبوری دعوت کنند،
پرسپولیس و استقلال سرمایه های ملی و ورزشی ما به حساب می آیند.آنها میلیونها طرفدار پرو پاوقرص دارند که اخبار آن ابعاد جهانی یافته است.بنابراین به اقتضای بزرگی و قدمت این دو باشگاه ،حامیان و بزرگان آنها را به وسعت دید و نگاه اصولی دعوت می کنیم و امیدوار به پایان ماجرای تلخ روزهای گذشته هستیم.

نویسنده: احمد میرزاییان