پنجشنبه نهم فروردین ماه
دریغ از فرصت های از دست رفته؛

فوتبال ما در بی عملی و حرافی غرق شده است !

سالهای متمادی از بایدها و نبایدها می گوئیم . به طور  مداوم‌ به  دست اندرکاران ورزش نهیب‌ می زنیم،اما کماکان راه غلط را می پیمائیم و صد البته به نتیجه هم‌نمی رسیم.

سالهای متمادی از بایدها و نبایدها می گوئیم . به طور  مداوم‌ به  دست اندرکاران ورزش نهیب‌ می زنیم،اما کماکان راه غلط را می پیمائیم و صد البته به نتیجه هم‌نمی رسیم.


قیاس دو تیم پرسپولیس  و اولسان هیوندا به‌ جنگ دارا و ندار شباهت دارد وبه‌تعبیری‌ دیگر به تفاوت ایران خودروی ما و هیوندای کره باز می گردد.
ما‌چهل سال‌ در جا زده و در بیشتر‌عرصه ها‌عقب گرد داشته ایم،اما‌ آنها با استفاده از عناصر کارآمد و توانا مسیر پیشرفت را‌ بدرستی‌پیموده اند.
اگر اندک‌توفیقات نصفه و نیمه ای را هم مانند‌پرسپولیس بدست آورده و‌ به‌فینال‌ رسیده‌ایم،نه بر اساس توان اجرایی و مدیریتی که بر پایه توان تکنیکی و ظرفیت ذاتی بازیکنان و دانش مربیان به آن‌ دست یافته ایم.
با این اوصاف و‌علیرغم‌آنکه‌اولسان از چند بازیکن‌ملی پوش بهره می برد و‌چهار مهره کلیدی خارجی از جمله نگرائوی برزیلی را دراختیار داشت،اما باز پرسپولیس با تیم تکه پاره شده اش ،شانس پیروزی داشت.
لذا این توانایی  وظرفیت فنی و‌تکنیکی‌باید با اصول کاربردی و مدیریتی و نظام‌ اصولی باشگاهداری همراه شود تا از مجموعه فعالیتهای مان‌ نتیجه بگیریم.
پرسپولیس در قیاس با تیم سال گذشته و حتی‌تیم یحیی گل محمدی در  دور مقدماتی به وضوح تضعیف شده بود.
رقیب کره ای این شرایط را نداشت.آنها با درایت و درک ‌وفهم درست از شرایط و به خدمت گرفتن‌چهار بازیکن خارجی تیم‌خود را تکمیل کردند.در تیم اولسان‌   نگرائوی برزیلی سرآمد همگان و آقای گل مسابقات بود.اما بر خلاف انتظار تیم‌پرسپولیس‌روز به روز تضعیف شد و یاران کلیدی اش به باشگاههای خارجی پیوستند و ...
امروز و پس از شکست پرسپولیس و ناکامی‌های پیوسته و متوالی تیمهای باشگاهی و‌ملی در عرصه های بین المللی این سوال تکراری مطرح می شود،برای‌جبران مافات چه باید کرد و چگونه؟
متاسفانه باید متذکر شویم‌فوتبال  ما در بی عملی و حرافی  غرق شده ااست!
باید سر و شکل‌فوتبال را سامان‌داد ،نه با‌ابن آدم های کارنابلد.
این‌ها گندم‌کار که نه،بلکه جوکار هم‌نیستند.
اگر اینکاره‌ بودند جوب حراج به تیم پرسپولیس نمی زدند و این بلای دائمی بر سر استقلال نمی آوردند.
فوتبال‌ما‌ بویژه فدراسیون اش باید از این بلا تلکیفی و بی صاحبی‌ نجات‌پیدا کند و نظام باشگاه داری را در اولویت قرار دهد.
باید ساختار باشگاهی را اصلاح کرد. آدم های متخصص و کارآمد را به خدمت گرفت و از رفیق بازی و نگاه جناحی و ابزاری اجتناب کرد.
باید به آقایان‌ نهیب زد و متذکر شد،تغییر چندین و‌چند مدیرعامل ظرف یک سال و اندی‌ در پرسپولیس یعنی فاجعه!
این‌نگاه‌غلط یعنی خودکشی در روز روشن!
یعنی به‌حراج گذاشتن سرمایه انسانی یک باشگاه و به سخره گرفتن هواداران و در‌ یک‌کلام تغییر رویه.
بعد از چهار دهه پذیرفتنی نیست که باز آزمون  وخطا انجام‌داده و فرصت سوزی کنیم.
باید از بازیهای جام باشگاهها عبرت بگیریم و راه درست را برگزینیم.

نویسنده: احمد میرزاییان