قهرمانی دیگر، این بار از جوانی می نویسیم که در عرصه کشتی عناوین زیادی دارد، اما از سر ناچار به میوه فروشی با وانت روی آورده است.

حمیدرضا زرین پیکر قهرمان کشتی ساحلی کارگران جهان، نفر سوم جام تختی از شاگردان زنده یاد اصغر رضایی است و نمونه بارز کوشندگی و استقامت جوانان جنوب شهر پایتخت، کارنامه وی را که مرور می کنیم خط می بریم و تعجب می کنیم که چگونه این جوانان رعنا را نمی بینیم.

فوق لیسانس تربیت بدنی دارد، همه کار کرده و هم درس خوانده است، وقتی از خبرنگار البرز شنید که آیین نامه شرکت در مسابقات انتخابی تیم ملی تدوین و ابلاغ شده است با تعجب گفت: خدا به علیرضا دبیر خیر بدهد که با این اقدامش امید را در دل کشتی گیران زنده می کند. همواره از نگاه انحصاری و محدود به دو کشتی گیر رنج برده ایم، این طرح می تواند دوباره زنده کند چون کشتی ایران در حال خالی شدن از پشتوانه شده است.

علیرضا زرین پیکر عنوان قهرمانی باشگاه های جهان را دارد، قهرمان جوانان کشور، قهرمان جام باشگاه های جهان و نفر اول مسابقات بین المللی جهانی کودک شده است. حضورش در باشگاه های ایزی فایو، دانشگاه آزاد و ستارگان ساری همواره با صید مدال و عنوان بین المللی همراه بود، در ذکر خاطراتش از شکست دادن قربانعلی اف قهرمان اروپا و ... رقیب گرجستانی (قهرمان امیدهای جهان) با افتخار یاد می کند. راستی آیا شما این قهرمان تحصیلکرده را می شناسید؟ تحصیلکرده ای که ناچار است میوه فروشی کند و از اینکه بارها ناچار شده بود به قول خودش مثل فیلم دزد و پاسبان از دست ماموران شهرداری در معبرها فرار کند و گاهی هم میوه ها که درآمدی برای گذران زندگی اش بوده و هست را وسط خیابان رها کند. آیا شهردار منطقه 18 و تهرانسر از این موضوع خبر دارند که یک قهرمان شرافتمند و پرافتخار باید به عنوان یک شهروند ورزشکار مورد پشتیبانی مسئولین قرار بگیرد و نه اینکه با کم لطفی ها مواجه شود؟ آیا امکان بکارگیری امثال زرین پیکر در شهرداری های مناطق وجود ندارد؟ آیا اصلا تشویق و ترغیبی در کارهای مربوط به اینگونه قهرمانان وجود دارد، علیرضا زرین پیکر به البرز ورزشی می گوید: آقا برای گذران زندگی اینکه یک وعده غذای کالری دارد بخورم باید کار کنم، من درآمد دیگری ندارم، کشتی مال بچه های جنوب شهر است و می دانید که بچه های جنوب شهر از قشر کم درآمد جامعه اند.

انگاردنیا را به او داده اید

انگار دنیا را به علیرضا زرین پیکر داده اند، چهره مستعد وزن 79 کیلوگرم با 25 سال سن بار دیگر از طرح خوب و سازنده فدراسیون علیرضا دبیر به نیکی یاد می کند و می گوید: پارسال پنج وزن بدون انجام مسابقات انتخابی، به مسابقات جهانی اعزام شدم و این رفتار باعث دلسردی بسیاری از جوانان شده بود و حالا با این طرح فوق العاده امید در دلهای جوانان جویای نام دمیده شد. انتخابی اگر نباشد به امثال من بها داده نمی شود، خدا کند این طرح اجرایی شود وگرنه کشتی بدون پشتوانه می ماند، زرین پیکر با بیان اینکه چهار صبح به میدان تره بار می رود تا میوه ها را با وانت به تهرانسر منتقل کند، می گوید: آنقدر خسته می شوم که دیگر نایی برای من باقی نمی ماند ولی حالا با شنیدن خبر این طرح از سوی البرز ورزشی قول می دهم آنقدر تلاش بکنم که قهرمان المپیک شوم. می دانید این اراده و عزم در بین بچه های جنوب شهر وجود دارد.

گفت و گو از: احمد دباغ