امیر حسین اسفندیار یکی از بلند قامت ترین والیبال بازان جهان که در لیگ بلژیک بازی می کن در گفت و گویی با سایت فدراسیون والیبال از حال و روز خود و دورنمای والیبال ایران در عرصه های بین المللی گفت و گو کرده است وی در گرین یارد بلژیک بازی می کند.
امیر حسین اسفندیار یکی از بلند قامت ترین والیبال بازان جهان که در لیگ بلژیک بازی می کن در گفت و گویی با سایت فدراسیون والیبال از حال و روز خود و دورنمای والیبال ایران در عرصه های بین المللی گفت و گو کرده است وی در گرین یارد بلژیک بازی می کند.
امیرحسین اسفندیار متولد چهارم بهمن سال 1377 در شهرستان آمل است و والیبال را از 11 سالگی در این شهر آغاز کرده است. او در سن 14 سالگی با حضور در مسابقات رده سنی نوجوانان کشور، به صورت حرفهای در ورزش والیبال ایران حاضر شد.
دریافتکننده قدرتی والیبال ایران، سابقه بازی در باشگاههای پیکان تهران و کاله مازندران را در پرونده کاری خود دارد و در حال حاضر نیز در تیم گرینیارد ماسِیک بلژیک بازی میکند.
وی افتخارات زیادی در کارنامه خود دارد که قهرمانی نوجوانان جهان در سال 2017، قهرمانی جوانان جهان در سال 2019، قهرمانی مردان آسیا سال 2019 و نایب قهرمانی جوانان آسیا در سال 2016 از جمله آنها است.
اسفندیار که عنوان ارزشمندترین بازیکن مسابقات قهرمانی زیر 21 سال جهان در سال 2019 را در رزومه خود دارد، تیم ملی والیبال ایران را در مسابقات جام جهانی ۲۰۱۹ نیز همراهی کرده است.
حضور در بلژیک و لیگ والیبال این کشور را چه طور ارزیابی میکنید؟
زندگی در خارج از کشور سخت است، اما خدا را شکر میکنم که توانستم خودم را با شرایط وفق دهم. اوایل که به بلژیک رسیده بودم، به دلیل شرایط کرونایی، دو سه هفته قرنطینه بودم و بعد، تمرینات با تیم ماسِیک را شروع کردم. خوشبختانه فعلا نتایج تیمی خوبی هم کسب کردهایم و باید ببینیم در ادامه مسابقات، چه شرایطی پیش میآید.
سطح لیگ بلژیک در مجموع خوب است و از هشت تیم شرکت کننده در این مسابقات، چهار تیم کیفیت خوبی دارند. دو تیم متوسط رو به بالا و دو تیم دیگر متوسط رو به پایین هستند. دلیل این که من و جواد (کریمی) این تیم را انتخاب کردیم، حضور ماسِیک در رقابتهای اروپا بود. در این مدت توانستم خودم را بهتر با تیم وفق بدهم و بیشتر در شرایط تیمی قرار بگیرم و مربی هم از من راضی است. امیدوارم بازی به بازی بهتر شویم تا سالهای بعد، در لیگهای معتبرتری به میدان بروم.
تفاوتهای لیگ بلژیک و ایران چیست و با حضور در لیگ این کشور، به دنبال چه اهدافی بودی؟
لیگ بلژیک به لحاظ سختافزاری از ایران بهتر است و امکانات بسیاری در اختیار بازیکنان میگذارند. البته در ایران هم تا جایی که بازیکن بخواهد، مربی برایش وقت صرف میکند. اما اینجا از نظر شرایط سالن تمرین، لباس و سایر امکانات، واقعا متفاوت است.
ایران قطعا بازیکنان خیلی بهتری دارد، اما تیمها به لحاظ شرایط سختافزاری و مالی در مضیقه هستند. در حالی که اینجا از این خبرها نیست و بازیکن لازم نیست نگران مواردی چون دستمزد، لباس، امکانات تمرین و غیره باشد.
بلژیکیها واقعا در تلاش هستند تا خودشان را به جمع 10 – 12 تیم برتر دنیا برسانند. وقتی تصمیم گرفتم لژیونر شوم، با افرادی مشورت کردم و به این نتیجه رسیدیم که با جواد کریمی به یک تیم برویم. میتوانستم به لیگ ایتالیا بروم و یک سال روی نیمکت بنشینم، اما تصمیم گرفتم همین جا پیشرفت کنم تا اگر قسمت بود و قرار شد در تیم ملی بازی کنم، بازیکن باتجربهتری باشم.
بلژیک قانون محدودیت بازیکن خارجی ندارد و از ملیتهای مختلفی بازیکن در لیگ بلژیک حضور دارند. تیم ماسِیک علاوه بر من و جواد کریمی، یک آمریکایی، یک آرژانتینی، دو هلندی و یک بازیکن نروژی هم دارد. در واقع هفت نفر از دوازده بازیکن تیم خارجی هستیم.
ما (کریمی و من) سال اول به اینجا آمدیم تا هم خودمان را محک بزنیم و خودی نشان بدهیم تا برای سال بعد اگر پیشنهادهای بهتری بود، بررسی کنیم و جایی برویم که به پیشرفت سطح والیبالمان هم کمک شود.
زمانی که به اینجا آمدیم، انتقاداتی به حضورمان در لیگ بلژیک وجود داشت و عدهای معتقد بودند که اسفندیار رفته ذخیرهنشین شده و میتوانست در ایران بماند و بهتر بازی کند. خصوصا که امسال سال ملی المپیک است و بازیهای سخت ملی را پیش رو داریم. اما این واقعیت را نمیبینند که من و جواد نسبت به دیگر بازیکنان، سه چهار هفته دیرتر رسیدیم و تا بتوانیم تمرین کنیم و به شرایط ایدهآل تیمی برسیم، قدری زمان برد.
تیممان در پست قدرتی مهرههای خوبی دارد؛ بازیکن باتجربهای داریم که 15 سال اینجاست. مربی سعی میکند طوری برنامهریزی کند که به همه بازی برسد. من جایی را انتخاب نکردم که بروم متوقف شوم یا فقط بخواهم پولم را بگیرم و بقیه شرایط برایم مهم نباشد. قطعا دنبال این هستم که در این سال شلوغ قبل از المپیک، پیشرفت داشته باشم و در تلاشم تا به اهدافی که دارم، برسم.
با انتخاب ولادیمیر آلکنو به عنوان سرمربی تیم ملی، والیبال جهان حساب ویژهای روی ما در المپیک باز کرده است. شما این انتخاب را چگونه ارزیابی میکنی و واکنشها در بلژیک چه طور بود؟
روزی که خبر انتخاب آلکنو تایید شد، آن را ابتدا در سایت فدراسیون والیبال ایران دیدم و بعد رسانههای خارجی هم به نقل از همانجا منعکس کردند. همان شب وقتی سر تمرین رفتیم، همه خبر را شنیده بودند و گفتند آلکنو مربی خوبی است و با این انتخاب، تیم ملی ایران حتما به مرحله دوم المپیک صعود خواهد کرد.
تیم والیبال ایران بازیکنان خوبی دارد و هرکدامشان مهرههای ارزندهای هستند که به وزن تیم اضافه میکنند. انتخاب آلکنو هم به شرایط کمک میکند و این روزها در بلژیک همه در خصوص اردوها، تمرینات و وضعیت تیم ملی ایران از ما سوال دارند. حالا دیگر هیچ تیمی نمیتواند ما را دست کم بگیرد و حتی مصاحبهای از ویتال هِینن سرمربی تیم لهستان خواندم که گفته بود اگر آلکنو با ایران قرارداد ببندد، این تیم یکی از حریفان اصلی لهستان میشود و این اتفاق افتاد و الان همه برای المپیک حساب ویژهای روی ایران باز کردهاند.