دوستی که به طور مرتب در رفت و آمد بین ایران و اروپا است و به طور دقیق رویدادهای ورزشی این سوی و آنسوی مرز را تعقیب می کند با بیان مصایبی که این روزها در دو باشگاه پرسپولیس و استقلال می گذرد مدیریت را گمشده حلقه اداری و اجرایی ورزش کشور می خواند و می گوید شما کجای تاریخ ورزش سراغ دارید که مدیران منصوب وزارت ورزش علیه زیر مجموع های خود موضع بگیرند..؟
دوستی که به طور مرتب در رفت و آمد بین ایران و اروپا است و به طور دقیق رویدادهای ورزشی این سوی و آنسوی مرز را تعقیب می کند با بیان مصایبی که این روزها در دو باشگاه پرسپولیس و استقلال می گذرد مدیریت را گمشده حلقه اداری و اجرایی ورزش کشور می خواند و می گوید شما کجای تاریخ ورزش سراغ دارید که مدیران منصوب وزارت ورزش علیه زیر مجموع های خود موضع بگیرند..؟
این روزها در پرسپولیس و استقلال شاهد افشا گری مدیران بر ضد مربیان یا بازیکنان تیم های خودی هستند. آن از احمد سعادتمند و این هم از رسول پناه نمی خواهم که مدیریت در ورزش ایران و اروپا را مقایسه کنیم اما در همین مملکت خودمان مدیری چون خسروانی داشته ایم که ده ها تاسیسات و ورزشگاه از خود بر جای گذاشته در همین تهران باشگاه پلی و زمین و ساختمانی که هم اینک محل استقرار اداره کل ورزش و جوانان استان تهران است و یا تاج اسپورتی که در ترکیه تاسیس کرده و مدیران بعد از وی از یاد برده اند که چنین تاسیساتی را مدیران علاقمند و معتقد به ورزش ایجاد کرده اند ولی مدیران یکی دو دهه اخیر ما جز پول سوزی و فرصت سوزی هیچ هنری نداشته اند.
صحبتهای این دوست که آنسوی سیم به پایان رسید بر این اندیشه شده ایم که براستی سرنوشت باشگاه استقلال در استانبول به کجا کشیده شده است تاسیساتی که 500 هزار لیر خریداری شده و اکنون میلیاردها دلار ارزش دارد و مدیران باشگاه گالاتاسرای ترکیه با زرنگی آن را به تسخیر در آورده اند.
به نظر می رسد از مدیران غریبه و ورزش که با سفارش و توصیه اغلب افراد سیاسی وارد بدنه ورزش مملکت شده اند هیچ توقعی نمی توان داشت ولی امیدواریم که در انتخابات آتی ریاست جمهوری و استقرار مجلسی که میلیون ها چشم و دل به آنها دوخته شده است ورزش به عنوان یک تخصص توسط مدیران متخصص و توانمند و دارای وجه بین المللی به اصل خود بازگردند.
نویسنده: رضا اسماعیلی