پنجشنبه نهم فروردین ماه

روزی برای پاسداشت قهرمانان ورزش

این بزرگان ورزش هستند که بی سر و صدا می میرند و غریبانه دفن می شوند کرونا البته که دست همه را بسته است تا به رسم دیرین خودمان در غم از دست دادن عزیزانمان سوگواری کنیم و این روزگار عجیبی است که بر جامعه مهربان و همدل ایرانی مستولی شده است اما وظیفه ما بازماندگان چیست و چگونه باید از آنانی که روزگاری نام و آوازه شان باعث فخر جامعه ورزش بوده اند قدردانی کنیم؟!

این بزرگان ورزش هستند که بی سر و صدا می میرند و غریبانه دفن می شوند کرونا البته که دست همه را بسته است تا به رسم دیرین خودمان در غم از دست دادن عزیزانمان سوگواری کنیم و این روزگار عجیبی است که بر جامعه مهربان و همدل ایرانی مستولی شده است اما وظیفه ما بازماندگان چیست و چگونه باید از آنانی که روزگاری نام و آوازه شان باعث فخر جامعه ورزش بوده اند قدردانی کنیم؟!


متاسفانه ما در زمان حیات انسانها آن گونه که در شان فرهیختگان و نخبگان است از مقام شامخ آنان تجلیل نمی کنیم ولی بپذیریم که مهرداد میناوندها و بسیاری از قهرمانان و ورزشکاران دیگر رشته ها که از دیار خاکی چشم بر داشته اند ارزش تکریم و تجلیل دارند. به همین دلیل پیشنهاد می کنیم که روزهایی از سال و مسابقات را به طور سمبلیک به نام یکی از عزیزان به نام درگذشته نامگذاری کنیم به طور مثال روز بیست و پنج بهمن ماه هر سال می تواند نمادی برای ارج گذاری مهرداد میناوند باشد در این روز همه تیم ها لباس مشکی بپوشند یا حداقل نوار مشکی بر بازوان بزنند و با سکوت و فاتحه ای یاد او را گرامی بدارند در همه رشته ها می توان چنین نمادهایی را باب کرد.
واقعا حیف است که این همه قهرمان و ستاره در ورزش ایران و جهان را از دست داده ایم و خیلی زود خاطرات و افتخارت آنان را به دست فراموشی سپرده ایم.
نویسنده: عبدالله بهلولی-تهیه کننده برنامه های ورزشی تلویزیون