جمعه دهم فروردین ماه

آنچه بر ما می گذرد..

باری دیگر جایگاه ویژه در فدراسیون والیبال مسئله آفرین شد و در جریان دیدار تیم های خاتم اردکان و شهداب یزد آقایان برادران(!) عذر مدیر باشگاه شهداب را خواستند فردی خوشنام که مربی و بازیکن تیم ملی بوده و اکنون سمت مدیر عاملی یک باشگاه معتبر را بر عهده دارد.

باری دیگر جایگاه ویژه در فدراسیون والیبال مسئله آفرین شد و در جریان دیدار تیم های خاتم اردکان و شهداب یزد آقایان برادران(!) عذر مدیر باشگاه شهداب را خواستند فردی خوشنام که مربی و بازیکن تیم ملی بوده و اکنون سمت مدیر عاملی یک باشگاه معتبر را بر عهده دارد.


بهانه این بود که جایگاه ویژه متعلق به دوستان رئیس فدراسیون والیبال و به همین دلیل با نصب نوشته ای روی صندلی ها البته با حفظ فاصله بهداشتی یکی در میان مبنی بر اینکه صندلی ها رزو شده است متاسفانه چنین رفتاری را چندی پیش نیز با چند مربی بین المللی و دو والیبال نویس قدیمی انجام داده بودند و دو و سه  روز گذشته نیز از ورود یک ناظر پیشکسوت از محل مسابقه ممانعت کرده بودند چون ناظر یاد شده کارت نظارت بر لیگ یک را همراه داشته است انگار عده ای غیر والیبالی مامور شده اند که روی والیبالی ها را کم کنند در صورتی که این صندلی ها و جایگاه ها آنقدر سست و لرزان هستند که هرگز به آدمها هویت و موقعیت دائمی نمی دهند بلکه این اشخاص وزین و ریشه دار هستند که جایگاه ها را معتبر می سازند.
چند صباحی است که در حومه توپ و تور ما چنین رفتارهای ناپسندی باب شده است و عجیب اینکه معدودی والیبالی هم مهر سکوت بر لب می زنند و تن به هر شرایطی می دهند.
بدون تردید دبیر هر فدراسیون می تواند نقش پل ارتباطی بین جامعه راستین والیبال و تشکیلات توپ و تور را ایفا کند اما متاسفانه فدراسیون والیبال از چنین موهبتی بی بهره است که اگر چنین نبود بی احترامی ها تشدید نمی شدچندی است که برخی از پیشکسوتان امور ناظری و داوری از صحنه دور مانده اند سعید درخشنده یکی از بهترین ناظران جهانی خود را کنار کشیده است امیدوار حاتمی و منوچهر پورحسن ترجیح داده اند که خارج از گود بنشینند و گذر عمر ببینند در مقابل دوستان و همشهریان برخی آقایان رکوردار شده اند و عجیب اینکه بعضی از این افراد که ردای ناظری بر تن کرده اند حتی نمی دانند که مناطق تعبیه شده اطراف زمین چه معنی و مفهومی دارد آیا کسی نباید به این مسائل رسیدگی کند.
اگر بحث جوانگرایی است که بعضی از داوران کم مانده که عصا به دست بگیرند چرا در این برهه شخصیتهای ممتاز والیبالی کشورمان همانند جهانگیر ترابپور، محمدرضا دامغانی، بهنام جلوه، حسین گوهری و...که دارای سبقه و پشتوانه ملی پوشی بوده اند خانه نشین باشند و اطرافیان و اکنافیان آقایان غیر والیبالی حاضر در تشکیلات جلیله سکاندار امور شوند.
می دانیم که پاسخی بر این پرسش ها نیست چرا که آنچه امروز بر ما می رسد آن هم ز ماست.  
نویسنده: جمشید حمیدی