یک بار دیگر در متن و حاشیه والیبال جنجال و درگیری رخ داده است و خدا را شکر که مسابقات امسال بدون تماشاگر برگزار می شود وگرنه اگر در شهرهایی که والیبال جنبه ورزش ملی را دارد و حساسیت برانگیز است چنین صحنه هایی رقم می خورد معلوم نبود چه پیامدهایی می داشت.
یک بار دیگر در متن و حاشیه والیبال جنجال و درگیری رخ داده است و خدا را شکر که مسابقات امسال بدون تماشاگر برگزار می شود وگرنه اگر در شهرهایی که والیبال جنبه ورزش ملی را دارد و حساسیت برانگیز است چنین صحنه هایی رقم می خورد معلوم نبود چه پیامدهایی داشت.
هفته بیست وهفتم لیگ برتر والیبال نیز ختم به خیر نشد ، چون آنچه که در تالار فدراسیون والیبال گذشت و بازیکن جوان یقه فیلمبردار تلویزیون را می گیرد و باقی قضایا دنباله سریال بی احترامی هایی است که از بدو ورود غیر والیبالی ها به این ورزش ریشه قوی تری پیدا کرده است و چه فایده که بنویسیم فلانی زیر گوش بهمان را زد.
همه اینها معلول علت هایی است که نشان می دهد حداقل به لحاظ اخلاق و رفتاری خانه از پای بست ویران است. جوان وقتی می بیند که به مربیان و بزرگانش به خاطر یک صندلی چوبی دار بی احترامی می شود و آب از آب تکان نمی خورد سر مشق می گیرد و ضد ارزش؛ جای ارزش های دیرینه والیبال را به عنوان یک ورزش دانشگاهی می گیرد.
عصبانیتی که جامعه ما را در بر گرفته و خبرنگار و مربی و ورزشکار و مجلس نمی شناسد اما زمانی که آدم ها مسئولیت پذیر نباشند شرایط حادتر می شود.تقریباَ هفته ای نیست که داوری مورد هجمه و بی حرمتی قرار نگیرد، اما ر ئیس پروازی این تشکیلات وقت کافی برای پرداختن به نارسایی ها را ندارد و عجیب اینکه هر فردی که مدعی شده سوت را بر گردن وی می اندازند.چون همه در کارگاه پنبه زنی زندگی می کنند و هر روز دست به افشاگری زده و فیلم ها و حرف و حدیث ها را در طبق اخلاص می گذارند.
مهم نیست که سرمایه گذاری های میلیاردی تیم ها چگونه با یک سوت آقایان به هدر می رود .همه ما اشتباه می کنیم اگر آن را بپذیریم و در جهت اصلاح خود گام برداریم دیگر این رویه مذموم ادامه نمی یابد.
به درستی چه کسانی باید چرخه امور را زیر نظر داشته باشند؟ دبیر کمیته مسابقات دائم در سفر و مشغول نظارت است.از رئیس تازه وارد سازمان انتظاری نداریم، اما انصافاَ این رسم اداره مهمترین بخش فدراسیون نیست، بخشی که اگر آیین دوست یابی را به درستی انجام می دهد اما از اداره لیگ چند صد میلیارد بر نمی آید.چیزی به پایان لیگ باقی نمانده است ولی انصاف ورزشی و اجتماعی حکم می کند که دست به خودشناسی بزنیم و اگر از عهده کار بر نمی آییم استعفا بدهیم و این شهامت بزرگی است.
نویسنده: جمشید حمیدی