در واپسین روزهای سال 98 وزارت ورزش احمد سعادتمند و مهدی رسول پناه را به ترتیب به عنوان مدیرعامل و سرپرست دو باشگاه سرخابی پایتخت معرفی کرد. پیشتر نیز علی فتح الله زاده و محمدحسن انصاری فرد سمت مذکور را در دست داشتند.

زمان نشان می دهد سیر تغییرات و انتصابات جدید در پرطرفدارترین تیم های ایرانی در راندمان کاری آنها تاثیرگذار نبوده است و تنها با نام ها بازی می شود. از افراد صاحب نام به عنوان سپر بلا استفاده می کنند تا بر روی نقض ها سرپوش بگذارند. سرخابی ها همواره در مردابی غوطه ور بودند که توام با بدهکاری و حواشی بسیار بوده و بحران مالی مانع از پیشرفت دو باشگاه شده است. موانعی بر سر راه مدیران وقت قرار می گرفت که سبب تجدید نظر آنها جهت جذب اسپانسر جدید می شد. پول های کلانی که می توانست پرسپولیس و استقلال را از مسیرهای ناهموار و پر پیچ و خم نجات دهد و از بار مشکلات مالی آنها بکاهد اما به دلیل محدودیت هایی که از سوی سازمان ورزش اتخاذ شده بود هر بار بنا به دلایلی با توجه به ممانعت های به عمل آمده به بن بست می رسید.

در این بین وجود افراد غیر متخصص و سفارش شده در هیات مدیره دو باشگاه، امور اجرایی را با مشکل مواجه می ساخت و مدیرعاملان مقطعی پس از قرار گرفتن در راس هرم عطای کار را به لقایش می بخشیدند. در هیات مدیره هرکسی ساز خود را می زند و خود را مدعی مدیرعاملی می داند و این فضایی را به وجود می آورد که دوستان به جای اینکه افکار خود را روی هم بگذارند و کمک حال باشند، در جدال با یکدیگر همانند بازی شطرنج یکدیگر را از جریان بازی خارج می کنند و برای بقای خود دست به کار می شوند. لابی های پشت پرده و و رایزنی های متعدد اعضای هیات مدیره با سازمان ورزش و ارگان های نزدیک به خودشان جای مدیرعاملان را تنگ تر می کند تا آنها به ناچار تسلیم خواسته دیگران شوند و صندلی مسوولیت را برای دیگران خالی کنند، پروسه ای که مدام در حال تکرار بوده و جز تضعیف دو باشگاه هیچ عایدی برای فوتبال مملکت نداشته است.

حال سوال از سازمان وزارت ورزش و جوانان این است که چرا با وجود مشکلات متعدد باشگاه های پرسپولیس و استقلال، این دو باشگاه را به بخش خصوصی واگذار نمی کنند؟ به تعویق انداختن این امر تنها به فوتبال کشور ضربه خواهد زد.

لطماتی که به دو باشگاه در چند سال اخیر وارد آمده سرسام آور بوده اما جبران پذیر است، در صورتی که دو باشگاه در مزایده گذاشته شوند و مبلغ قابل توجهی به حساب مالی سرخابی ها تزریق شود و همچنین دو باشگاه بتوانند به طور مستقل و به دور از محدودیت ها تصمیم گیری کنند و جهت پیشبرد اهداف بلندمدت گام بردارند، موانع یکی پس از دیگری از پیش روی برداشته خواهند شد و هواداران نیز به مراد دل خود که داشتن یک تیم استاندارد در حد نام پرطرفدارترین باشگاه های آسیا باشد، خواهند رسید.

نویسنده: حسن امامقلی