جمعه دهم فروردین ماه
خاصیت 300کرسی بین المللی ورزشی؛

آماده خوری مدیریتی فوتبالی یا حرفه آی گری

ورزش که روزگاری زمینه ساز شادابی وسلامتی جسم وروح وروان خوانده می شد و بانی شعارعقل سالم در بدن سالم بود،  اینک  بلای جان وسوهانی زبر بر اعصاب اهالیش شده و آنقدر فضایش هردم بیلی شده که فقط برایش این شعر زیباوپرمعنی را بایدخواند که، هردم آز این باغ بری می رسد والا آخر بیت دوم آن  ، این روزها  بارها شنیدیم و به عنوان سرتیتر اول خبری از رسانه شنیداری پخش شده است  که ورزش کشور عزیزمان در فضای  جهان ورزش  دارای سیصد کرسی بین المللی است؟! 

ورزش که روزگاری زمینه ساز شادابی وسلامتی جسم وروح وروان خوانده می شد و بانی شعارعقل سالم در بدن سالم بود،  اینک  بلای جان وسوهانی زبر بر اعصاب اهالیش شده و آنقدر فضایش هردم بیلی شده که فقط برایش این شعر زیباوپرمعنی را بایدخواند که، هردم آز این باغ بری می رسد والا آخر بیت دوم آن  ، این روزها  بارها شنیدیم و به عنوان سرتیتر اول خبری از رسانه شنیداری پخش شده است  که ورزش کشور عزیزمان در فضای  جهان ورزش  دارای سیصد کرسی بین المللی است؟! 


 شنیدن این خبر برای هر ایرانی وهمه اهالی ورزش یک افتخار خواهد بود، اما ای کاش آنهایی که این آمار دقیق وبسیار سرور انگیز را بیان می فرمایند  پاسخی هم در این زمینه داشته باشند،  که آورده این سیصد کرسی بین المللی  برای ورزش کلان ما چه بوده؟ وچه تدبیر ودیپلماسی خاصی برای حفظ وارتقا آن وجود دارد؟ ومجموعا تاکنون این کرسی ها برای بهترشدن  ساختار مدیریتی کلان ورزش وپیشرفت علمی ورزشکاران ملی چقدر تاثیر گذار بوده ؟ وچگونه  با دارا بودن این همه کرسی ورزشی بین المللی همه روزه  شاهد تهدید وخط نشان کشیدن فیفا وفیلا ودیگر فدراسیون های  بین المللی برای تعلیق وتحریم وجریمه کردن کلان دلاری ،  ورزشکاران و باشگاه ها وفدراسیون های ورزشی کشورمان هستیم؟ آیا این سیصد کرسی بین المللی که بنام ورزش ما ثبت شده است،  تشریفاتی وبرای ورزش فقط رجز خوانی آماری وعاری از تاثیر گذاری است یا واقعا این کرسی های  بین المللی ورزشی ، مدیریتی و اجرائی  بشمار می آیند؟ وبعنوان جمع بندی مطلب ،اگر گزینه و فرضیه دوم درست باشد ،  چرا تاکنون از این سیصدکرسی در بهتر شدن  ساختار ورزش کلان کشور به معنی واقعی چیزی دیده نشده؟


گمشده ای به نام منشور اخلاقی
اما شنیدنی تر ازسیصد کرسی بین المللی برای ورزش کلان ما، مطلع شدن ،  در مورد عزل ونصب مربیان و چگونگی اجرایی شدن  دو اصل ، فرایند و نتیجه در فوتبال کلان خواهد بود۰
تیم ذوب آهن،  رحمان رضایی سرمربیش را به طریقی که صلاح دانسته بایکوت کرد که این حق مسلم هر مدیر با تدبیر است که برای وضعیت تیمی و حوزه مدیریتی خودش تصمیم گیری کند،  اما برای جایگزینی مربی ، چرا باید با دو مربی  نفتی از جنس آبادان ومسجد سلیمان  که در کنار تیمشان مشغول کار هستند وقرارداد رسمی دارند ، وارد مذاکره می شوند ؟!  در این میان ، آن منشور اخلاقی مرام ارزشی ورزش واخلاق جوانمردی که بر سر در باشگاه ،  تحت عنوان فرهنگی ورزشی، نصب شده انصافا  چگونه تفسیر می شود؟! آیا این بد آموزی و رواج بداخلاقی در فضای  فوتبال ورزشی نیست؟ البته شاید ، چون مجوز حرفه ای بودن دریافت کرده،  اشکالی نداشته ؟! 
 واما موضوع بعدی، دوستی از جنس خروجی  ناب فوتبال وعرصه کسوت ورزش ، می گفت در فوتبال فعلی، دو مقوله یعنی،  فرایند و نتیجه که هر دو بسیار مهم هستند ، اولی را کسی تحویل نمی گیرد، زیرا رسیدن به فرآیند، نیازمند، کار، تلاش، صبر، دانش، مطالعه وتخصص است وکمتر کسی دنبال  آن خواهدبود چون نه وقتش هست ونه حوصله وصبر،  اما در فضای مدیریتی ریز ودرشت فوتبال فعلی ،  اکثریت  دنبال دومین فاکتور هستند،  که فوتبال ما را تبدیل به نتیجه گرایی مطلق با کمترین کیفیت فنی ورزشی وسرشار از حواشی بی نظیر خاص خودش  کرده است وفرایند را  به قول پیمانکاران ساخت وساز ، که این روز ها در فضای ورزش فراوان شده اند؟!  باید این  جایگاه  را کوبید، تا به اصرار درادامه  نتیجه گرایی مطلق ، آسمان خراش پوشالی بر فراز مستطیل سبز فوتبال بسازند اما وقتی وارد مسابقات بین المللی منجمله فوتبال آسیا ویا مقابل تیم های شرق آسیا قرار می گیریم آن طوری که باید وشاید حرفی برای گفتن در زمین بازی را نداریم دراین فوتبال نتیجه گرا تنها چیزی که حتی بیشتر از تکنیک وتاکتیک فوتبالی دیده می شود مهندس ودکتر وکارشناس وپدر خوانده وپدر نویس  ودلال وببر وبیار است و آنقدر فضای این ورزش وفوتبالش،  هردم بیل شده که خیلی ها فقط دنبال پدر شدن و پدر سالاری در فوتبال  هستند واین  در شرایطی است که نه معنی  فرایند  و نه سواد وکلاس و تخصصی آز آن دارند۰
بیچاره این ورزش واهالیش که نمی دانند با سیصد کرسی واین همه مدیر وپدر نمای ورزشی  ،چرا ورزش این چنین شده است. شاید هم تقصیر آن نما هایی  است که به هر طریقی  می خواهند در ورزش وفوتبالش ، بنمایند 

     نویسنده:سید مهدی ابوس