جمعه دهم فروردین ماه

از خیاطی و مزون تا سوارکاری

غیاثوند: در چوگان فقط وعده و وعید می دهند. چوگان بازان مرد همه چهار اسبه هستند ولی در بخش بانوان به زحمت می توانیم یک اسب داشته باشیم.

غیاثوند: در چوگان فقط وعده و وعید می دهند.

چوگان بازان مرد همه چهار اسبه هستند ولی در بخش بانوان به زحمت می توانیم یک اسب داشته باشیم.

مهرناز غیاثوند ملی پوش چوگان بانوان ایران در گفت و گو با البرز ورزشی می گوید: سه چهار ماه است که اسبم را فروخته ام و تمرین نمی کنم و اگر نتوانم اسب جدیدی خریداری کنم باید حداقل 60-70 میلیون نوسان هزینه کنم در صورتی که در آمدی از طریق این ورزش نداریم. غیاثوند می افزاید: من هم از اسب های باشگاه استفاده می کردم اما با تیم مدیریت دیگر ترجیح داده ام که به فکر خرید اسب باشم. غیاثوند می گوید: بزرگترین مشکل چوگان بازان اسب است، وسیله را می شود تأمین کرد ولی اسب را به آسانی نمی توانیم  تهیه کنیم. غیاثوند درباره فعالیت های برون مرزی چوگان می گوید: حدود دو سالی می شود که نه تیمی به ایران می آید و نه تیمی اعزام می شود.

آنچه که در پیرامون این ورزش می گذرد همه اش وعده و وعید است. هیچ گونه حمایت مالی نمی شویم ولی امثال ما آلودۀ این عشق به چوگان هستیم. سالی یکی دو مسابقه قهرمانی کشور هم نمی شود دلگرم شد. ما در چوگان ورزشکاران ممتازی چون خانم ها  خلیق ترابی و تاجیک را داریم و در بخش آقایان  هم ذوالفقاری و رضا خانلو از بهترین ها هستند ولی در حومه این ورزش حتی در جهت معرفی قهرمانانش هم اقدامی نمی شود. برخی از بانوان ما با خیاطی و دایر کردن مزون زندگی می گذرانند.

نویسنده: مرجان بنی یعقوب