واقعیت و حقیقت انگارناپذیر این است که فوتبال تهران در چندسال گذشته با حال و روز خوشی همراه نبوده و با گذر زمان لاغرتر و ضعیف تر از قبل به چشم آمده است.
واقعیت و حقیقت انگارناپذیر این است که فوتبال تهران در چندسال گذشته با حال و روز خوشی همراه نبوده و با گذر زمان لاغرتر و ضعیف تر از قبل به چشم آمده است.
روزگاری بود که پایه های فوتبال تهران در زمین های خاکی در محله ها و مسابقات آموزشگاهی استوار بود و به قول معروف معدنی از سازندگی و پرورشی استعدادها در این زمین های مناسب و مساعد جریان داشت تا همیشه باشگاه های تهران سیراب شوند. روزگار چرخید و آن بساط سازندگی به شکل خودجوش و سنتی از بین رفت و سخن از فوتبال علمی و حرفه ای به میان آمد تا دیگر نه با گذشته سروکار داشته باشیم و نه با شکل جدید همگام شویم.
حالا قرار است در روز دوشنبه چهارم اسفند شاهد برگزاری انتخابات هیأت فوتبال تهران باشیم تا شاید نفس تازه ای به این بیمار مزمن و به روایتی در حال اغما برسد!
در این خصوص باید یادمان باشد که استان تهران با جمعیتی و مساحتی همراه است که از بیش از دهه ها کشور در این جهان بالاتر قرار می گیرد که به راستی جمعیت و وسعت خود به خود به ما می گوید پایتخت ایران تا چه اندازه می تواند نقشی بزرگ در فوتبال کشور داشته باشد. با توجه به همین ارزش و اهمیت باید گفت که فوتبال تهران برای بازگشت به بزرگی و سازندگی نیاز به مدیران بزرگ دارد تا پس از سال ها از حضور نابلد ها و غریبه ها رها گردد.
نویسنده: محمود شهباز