پنجشنبه نهم فروردین ماه
نیم نگاه...

فوتبال حرفه ای با آینده فدای حال ؟!

میلیاردها تومان خرج فوتبال باشگاهی ما می شود، اما آثار سازنده این هزینه های هنگفت به چشم نمی آید، در زمینه بازیکن سازی، کشف و پرورش پدیده ها و معرفی ستاره ها که کفگیر به شدت نزدیک بوده است .

میلیاردها تومان خرج فوتبال باشگاهی ما می شود، اما آثار سازنده این هزینه های  هنگفت به چشم نمی آید، در زمینه بازیکن سازی، کشف و پرورش پدیده ها و معرفی ستاره ها که کفگیر به شدت نزدیک بوده است .

 اما در زمینه های دیگر از جمله تربیت مدیران و مربیان هم از حداقل های لازمه به دور هستیم،به طور مثال تیم های تهرانی و شهرستانی در هر دوره دنبال یک مربی شاخص می دوند، بدون اینکه به این مسأله بیندیشند که مربیان جوانی هم باید  در این گردونه بچرخند که پدیده شوند، به طور مثال سیرجان چندین سال است با تحمل هزینه ها سنگین دل به بازیکنان و مربیان غیربومی بسته و گویا به این نیندیشدند، که جوانان و مربیان این خطه باید در قبال گرد و غباری که می خورند، سهمی در پیشرفت داشته باشند، یا خوزستان با آنهمه سابقه که روزگاری مربی به تیم های تهرانی صادر می کرد، که زنده یادها حمید برمکی، پرویز هدایت و برادران مظلومی را به خوبی یاد داریم کدامین مربی جنوبی را در قبال هزینه های سنگین تحمیل شده بر دوش صنایع این منطقه و در واقع مردم خوزستان ساخته است به اعتقاد نگارنده  بر این است که باشگاه های ما اعم از تهرانی و شهرستانی باید رویکرد جدیدی را در پیش بگیرند تا در قبال صرف بودجه و بیت المال، سازندگی جای پولسازی را بگیرد. البته که ساختن مربیان معطوف به تغییرات اساسی در زمینه آموزش مربیان سراسر کشور به ویژه در بخش حرفه ای است، اما شرط عقلی و اول این است که مدیران باشگاه های آینده را فدای حال نکنند.

نویسنده: رضا اسماعیلی